بعضي از پدر و مادر ها فكر مي كنند حالا كه فرزند آنها به مدرسه مي رود بايد از همه چيز محروم شود. نه، هرگز چنين نيست، اتفاقا بايد بستر بهتر و مناسب تري فراهم گردد تا او بداند كه به خاطر درس و تكليف مدرسه از بازي منع نمي شود بلكه به عنوان استراحت و تفريح و سرگرمي مي تواند بازي خود را نيز داشته باشد، و اين هم نكته قابل توجهي است كه بازي خودش يك درس براي كودك است، اگر متناسب با استعداد و توانايي او باشد.
روانشناسان معتقدند يكي از دلايلي كه كودكان طبقه كم درآمد پس از ورود به مدرسه با مشكلات يادگيري روبرو مي شوند، اين است كه كمتر بازي كرده اند و بازيهايشان چندان پيچيده نبوده و از تنوع كمتري برخوردار است و همچنين معتقدند كه بازي كردن نمايانگر كوشش كودك در كنار آمدن با اضطراب و تضاد است و بازي پيش نيازي است براي مهارتهاي بعدي و تمرين براي آينده، كوتاه سخن اينكه به گفته بونر، “بازي وسيله اي براي رشد مهارتهاي ذهني است.”
فرزند شما همان كودك ديروز است.
اوليا براين باور هستند كه فرزندشان موقعي كه پا به مدرسه مي گذارد، ديگر دانش آموز است و نبايد بازي كند و فقط بايد درس بخواند و خيلي از برنامه ها را حذف مي كنند. نه هرگز چنين نيست. اسباب بازي ها را نبايد خيلي سريع از آنها گرفت چون به آنها كمك ميكند تا رفتار اجتماعي، خلاقيت و بسياري از تجربه ها را بياموزند.
” منبع : رفتار با كودك دبستاني، حسنعلي ميرزا بيگي”
