چرا کودکان دروغ می گویند؟ شاید سوال شما هم این باشد، چطور باید با از دروغ گفتن کودک جلوگیری کرد؟ و شما به عنوان والدین چه نقشی در دروغگویی کودک تان دارید؟
نبض ما-دروغ گفتن فرزندان چیزی است که به نظر می رسد بسیاری از والدین به آن دچار شده باشند. که این موضوعی نگران کننده است. ما می خواهیم فرزندانمان صادق باشند، مخصوصا با ما. اما پیش از این که هر کاری کنیم و یا این که تنبیهی را متوجه فرزند کنیم، مهم است دلیل دروغ گفتن او را بدانیم. چرا که همه دروغ ها یک شکل و به یک دلیل نیستند.
علل دروغ گفتن کودکان
از تولد تا ۳ سالگی، بچه ها در یک دنیای گیج کننده هستند به طوریکه برای نیازهای ضروری زندگی وابسته به بزرگسالان هستند. اغلب آن چه که دروغ به نظر می رسد، در واقع اشتباهات صادقانه، تلاش برای محافظت از خود و یا آرام کردن بزرگسالان است.
کودکان بین ۳ تا ۷ سال هنوز تفاوت بین فانتزی و واقعیت را به درستی درک نمی کنند. آنها در بازی خود، جهان های خیالی را ایجاد می کنند. گاهی اوقات زیاد روشن نیست که چه زمانی جهان خیالی تمام شده و جهان واقعی شروع می شود. ما نمی خواهیم خلاقیت آن ها را تعطیل کنیم، اما ما می خواهیم به آنها کمک کنیم تا متوجه شوند چه زمانی برای گفتن داستان های بلند مناسب است و چه زمانی مناسب نیست.
از ۵ تا ۱۰ سالگی، بچه ها به تدریج درک می کنند که چه چیزی دروغ است. اگر آنها در خانه، محله و مدرسه رشد کرده باشند که به درستی اهمیت گفتن حقیقت را برای آن ها روشن کرده باشد، آنها بهترین کار را برای رعایت آن خواهند داشت.
در سنین بیش از ۱۰ سال، کودک زمانی که حقیقت را می گوید و یا این که آشکارا دروغ می گوید، دقیقا می داند در حال انجام چه کاری است. دروغ گفتن در این سن دلایل دیگری می تواند داشته باشد که به برخی از آن ها اشاره می کنیم.
اشتباهات
گاهی اوقات بچه ها بدون تفکر دروغ می گویند و پس از آن در خود فرو می روند. مادر عصبانی می گوید: “چه کسی اجازه داد به کدام شکلات ها دست بزنی؟” بچه به طور خودکار می گوید: ” من نبودم” این در حالی است که او می داند که واقعا او انجام داده است. شما می دانید که او انجام داده است و او هم می داند که شما این موضوع را می دانید. حال چه اتفاقی می افتد؟ می گوید “باد در را باز کرد”! حقیقت بیشتر پیچیده شد. او اشتباه خود را می داند ولی حاضر نیست که آن را قبول کند.
ترس
برخی دیگر از دروغ های بدون فکر بخاطر ترس است. هنگامی که بزرگسالان با کودکان رفتارهای خشن یا نامعقول داشته باشند، و یا این که آن ها را تنبیه های غیر مجاز کنند، بچه ها در مورد پیامدهای ناشی از سوء تفاهمی که موجب بروز چنین رفتارهایی می شود، نگران می شوند.
برای انجام ندادن کاری که به آن تمایل ندارند
پدر می پرسد”آیا تکالیف ریاضی خود را انجام داده ای؟”. ” آره! وقتی امروز به خانه برگشتم، انجامش دادم!”. پسر از ریاضی متنفر است. او دوست ندارد احساس کند به خاطر این که ریاضی را درک نکرده شکست خورده است. همچنین با آن مبارزه هم نمی کند. پس بهترین کار دروغ گفتن است.
نبض ما– ترجمه:حسین مقدس زاده
منابع
Psychcentral، today، dailymail