منبع:روزنامه سلامت شماره ۲۲۸
نوزادانی که کمبود محبت دارند با خطر اختلال در رشد مغز و اشکال در مهارت های اجتماعی مواجه اند. پزشکان بر این عقیده اند کودکانی که در سال اول زندگی خود نیز از کمبود محبت رنج می برند، در معرض خطر اختلالات مغزی و مهارت های اجتماعی قرار دارند.
به گفته پزشکان، فرزندان مادران مبتلا به مشکلات ذهنی، بیشتر در معرض این خطر قرار دارند چرا که رابطه این گروه از مادران با فرزندان شان طبیعی نیست، در حالی که نوزادان به تحریک و کنش های اجتماعی نیاز دارند تا توانایی های مغزی آنها رشد کند. نیاز کودکان به مهر و محبت به اندازه کافی شناخته شده است اما این که عشق و علاقه نه تنها در پختگی عاطفی نقش دارد بلکه ساختار مغز را نیز متاثر می کند، یافته جدیدی است.
مغز یک نوزاد که هنوز به خوبی شکل نگرفته و بدون ساختار است و برای رشد و تحول خود به تحریک نیاز دارد، نه تنها به تحریکات محسوس و شناختی در اشکال و انحای گوناگون رفتارها مثل بازی ها، رنگ ها یا موزیک بلکه به برخوردها و رفتارهای محبت آمیز نیز محتاج است. هر چه روابط و تاثیرات متقابل مثبت بیشتری به وقوع بپیوندد، اتصالات و شبکه های بهتر و بیشتری در این بخش ایجاد می گردد.
در سال های پس از دوران کودکی، مغز در مواقع سختی و فشار یا با تولید بیش از حد هورمون که نتیجه آن بروز ترس و افسردگی است و یا با تولید کمتر از حد لازم هورمون ها که نتیجه آن سردی عواطف و بروز خشونت است، عکس العمل نشان می دهد.
نتیجه گیری از این شناخت های جدید علمی، تنها به این موضوع منجر می شود نوزاد در سال های اولیه زندگی اش به فردی نیازمند است که برایش شناخته شده باشد. فردی که حال و احوال نوزاد را درک کند.فردی که به وی لبخند بزند و با محبت و مهربانی رفتار کند.