نقش ابراز علاقه در خانواده
غیر از محیط اجتماعى و روابط انسانىمسلمانان با یکدیگر، در محیط خانه و میان افراد خانواده هم مطرحاست. صفاى زندگى به حاکمیت عشق و علاقه بر محیط زندگى ومعاشرت است و اگر دوستى و .علاقه نباشد، زندگى جهنمى است سوزان و محیطى است سرد و بىروح
گاهى گفتن کلمه «دوستت دارم»، شعله محبت را فروزان مىکند و بهزندگیها روح و نشاط مىبخشد. ابراز عشق و علاقه در محیط خانواده،میان دو همسر، یا میان پدر و مادر نسبتبه فرزندانشان خانه را بهبهشت تبدیل مىکند. چه دوزخهاى سوزانى که معلول کمبود محبت وعاطفه فرزندان از جانب والدین است و حسرت شنیدن عزیزم، دلبندم،تو را دوست دارم و … سالها بر دل کودکان مىماند و
گرفتار عقده کمبودمحبت مىشوند.
:پیامبر اکرم(ص) فرمود
; اینکه مرد، بههمسر خود بگوید: تو را دوست دارم ، هرگز از دل همسر بیروننمىرود!
شگفتا که یک جمله کوتاه و ساده، ولى یک دنیا تاثیر وعشقآفرینى! و چقدر بخیلند آنان که از گفتن چنین واژههاىمحبتآورى نسبت به همسر و فرزندان و دوستان و بستگان خویش،مضایقه دارند و .از عواقب و پیامدهاى نیکو و آثار سازنده آن غافلند
ابراز دوستى و محبت، تنها به گفتن و لفظ نیست. گاهى احترام کردن، بوسیدن، نوازش کردن، هدیه .و سوغات خریدن و این گونهحرکات، نشانه عشق و دوستى است
رسول خدا(ص) فرمود: کودکان رادوستبدارید و به آنان ترحم و شفقت نمایید. بوسیدن فرزندتوصیه شده و براى هر بوسیدن اولاد، درجهاى در بهشت منظور گشتهاست «من قبل ولده کتب الله له حسنه»
در روایت است: روزى حضرت رسول(ص)، دو فرزندش امامحسن و امام حسین(علیهماالسلام) را بوسید. اقرع بن حابس کنارحضرت بود. گفت: من ده فرزند دارم، تاکنون هیچ کدام را نبوسیدهام!پیامبر خدا فرمود: من با تو چه کنم، که خدا رحمت و عطوفت را از دلت کنده است.
روایات متعددى هم به رعایت عدالت در بوسیدن وپرهیز از تبعیض در بوسیدن و ابراز محبتبه .فرزندان تاکید شده است
راستى، فرزندى که از پدر و مادر محبت ندیده و سخن گرم وعشقآفرین نشنیده است، آیا به این نتیجه نمىرسد که دوستش ندارندو در خانه جایى ندارد و کسى او را به حساب نمىآورد؟ و آیا این«عقده»، بعدها براى او چه پسر باشد و چه دختر، مشکل به بارنمىآورد؟ کودکانى که از خانه فرار مىکنند، پسران و دخترانى کهجذب برخوردهاى عاطفى دشمنان دوستنما مىشوند و به فساد مىگرایند، آیا جز معلول فقدان محبت و عاطفه در درون خانوادهاست؟ اگر فرزندان در محیط خانه از نظر عاطفى و محبت اشباع شوند،هرگز به دام شیادان که با تور محبتبه شکار جوانان و .نوجوانانمىپردازند، نمىافتند
نتیجه آنکه; حیات اجتماعى، شادابى و صفاى خود را مدیونمحبت و دوستى هستیم . وقتى به کسى علاقه و محبت داریم، چه پدر ومادرمان باشد، چه برادر و خواهرمان، چه فرزندانمان، چه استادمان،چه شاگردمان، چه هر انسان دیگرى که به دلیل داشتن فضیلتى وبرخوردارى از عملکردى شایسته و تحسینبرانگیز، محبوب ما شده ودر خانه دلمان جاى گرفته است، این دوستداشتن و .ارادت و عشق رابر زبان آوریم و در دل نگه نداریم
ابراز دوستى و اظهار علاقه، خود ما را هم مورد علاقه و محبتدیگران قرار مىدهد. معاشرت گرم و .محبتآمیز با دیگران، هنرىاستشایسته که باید کوشید این ادب اجتماعى را فرا گرفت و به کاربست
منبع: اخلاق معاشرت؛ جواد محدثی