سوال: کودک پنج ساله ای دارم که بیش فعال است. در برخورد با او چگونه رفتار کنم؟
پاسخ: این سوال شما شاید برای خیلی از والدین هم سوال باشه و شا ید گاهی والدین شیطنت های کودکان مخصوصا پسر بچه ها را به حساب بیش فعالی آنها بگذارند.
اما قبل از اینکه به پرسش شما پاسخ بدم به ذکر تعدادی از نشانه های بیش فعالی پردازیم:
این کودکان از نا هنجاریهای رفتاری که بیشتر با واکنش هایی به شرح زیر مشاهده می گردد، رنج می برند:
o هیجان ها و فعالیت های بدنی بیش از حد
o شرارت و مزاحمت برای سایر همکلاسی ها و دوستان و اطرافیان
o ناسازگاری و عدم هماهنگی و همکاری با سایر کودکان، برادران و خواهران
o کم حوصلگی و تمام نکردن تکالیف درسی و آموزشی چه درون خانه و چه در مدرسه
o عدم تمرکزو دقت در کار
o خرابکاری، سرپیچی و نا فرمانی از راهنمایی ها و دستورات والدین و آموزگاران
o بدون فکر و اندیشه دست زدن به کارهای خطرناک و خرابکارانه.
o این حالات را ” کمبود دقت و توجه همراه با بیش فعالی” می نامیم.
o
و ذکر این نکته که معمولا این رفتار در پسر ها بیش از دختر ها مشاهده شده است.
این بیماری بیشتر بین سنین ۵ تا ۷ سالگی تشخیص داده می شود و نباید گمان برد که اگر کودکی به طور نسبی از کودکان دیگر فعالیت بدنی بیشتری دارد و گه گاهی سر نترس داشته و کارهای بی احتیاط انجام می دهد و یا پر صحبتی و حاضر جوابی می کند، لکن در آموزش و فراگیری دروس مدرسه کوشا است، سازگاری و تناسب او با دوستان و همکلاسی هایش مسالمت آمیز و قابل ستایش است، مبتلا به این بیماری است.
به آسانی نباید به هر کودکی برچسب بیش فعال زد.
برخورد والدین با کودک بیش فعال:
دربرخورد با کودکان بیش فعال باید صبور باشیم.
با کودکان بیش فعال باید مهربان بود، از پرخاشجویی آن ها نباید آزرده شد و باید از سرزنش و نکوهش آن ها خودداری نمود.
با ارتکاب یک اشتباه یا خطا از او انتقاد نکنیم. و غرورش را جریحه دار نکنیم. تنبیه بدنی به هیچ عنوان توصیه نمی شود.
گاهی مسئولیت هایی را به او واگذار کنیم و در صورت انجام آن مسئولیت ها او را مورد تشویق قرار بدهیم؛ البته تشویق این کودکان هم باید دارای حد و اندازه بوده و به جا و به موقع صورت بگیرد.
از یک ساعت زنگ دار استفاده کنیم برای انجام تکالیف مدرسه و .. تا کودک مفهوم زمان را درک نماید و انگیزه ای برای تنظیم وقت خویش به صورت فعال پیدا کند.
محیطی مناسب را برای کودک فراهم کنیم تا انرژی خود را تخلیه کند.
در صورتیکه بازی ها و تحرک بیش از حد کودک لطمه ای به خودش و دیگران وارد نمی کند، پس دلیلی برای امرو نهی زیاد وجود ندارد.
سعی کنیم فعالیت های کودک را جهت بدهیم ، اسباب بازی های مناسب که هم کودک را سرگرم می کند و هم به خلاقیت او کمک می کند ، تهیه کنیم.
نگران نباشید به تدریج با رشد کودک و خارج شدن تدریجی او از دنیای کودکی رفتار های ناپخته کودک نیز کم می شود.
به امید روزی که والدین عزیز فرزند پروری را بیش از فرزند آوری مورد توجه قرار دهند.
موفق و موید باشید.
نویسنده: مشاور روانشناسی وب سایت فیروز