بچه های دو ساله معمولا از حضور بچه های دیگر لذت می برند. اما چون کودکان دوساله طبیعی مشغول خود، نیازهای خود و علایق خود هستند، سبک بازی آن ها با سبک بازی بچه های بزرگ تر تفاوت دارد. والدین گاهی نگران آن می شوند که خود محوری کودک دوساله شان مانع از دوست شدن او با دیگران می شود.
این والدین متوجه نیستد که این خصوصیت یکی از ویژگی های نوعی گروه سنی کودک است. والدین عموماً از سر نگرانی می گویند: اگر فرزندم این طور رفتار کند وقتی که بزرگ شد هیچ کس با او بازی نخواهد کرد. خوشبختانه خود محوری ویژه این سن به تدریج کاهش می یابد و کودک همگام با رشد عاطفی خود اجتماعی تر می شود؛ به خصوص اگر والدین برای او فرصت هایی ایجاد کنند تا با بچه های دیگر بازی کند و از شرکت در گروه های کوچک لذت ببرد.
کودک دوساله دوست دارد در کنار کسی باشد که بتواند از دیدن و حضور او لذت ببرد. اما این کودک نمی تواند خوب و مهربان باشد تا به بچه دیگری کمک کند که به او هم خوش بگذرد. اگر دادن اسباب بازی هایش به بچه های دیگر یا شرکت دادن آن ها در فعالیت خود مستلزم این باشد که از بخشی از لذت های خود چشم پوشی کند او احتمالاً این کار را نخواهد کرد. شما به عنوان پدر یا مادر ممکن است احساس کنید رفتارش خودخواهانه است اما این طور نیست. رفتار او درست همانند رفتار بچه های دوساله است!
بچه های دوساله اغلب در کنار هم بازی می کنند هریک از آن ها فعالیت خود را پیش می برد یا خودش حرف می زند و درباره قدم بعدی تصمیم می گیرد. بچه های وساله گاهی برای چند دقیقه می توانند با هم صحبت و بازی کنند. بچه های سه ساله در بازی های خیالی یا بازی هایی که ساختار مشخصی دارد با هم تعامل می کنند اما بچه های دوساله را عموما در حال چنین بازی هایی نمی توان دید. این ویژگی را در بازی بچه های دوساله بازی موازی می نامند اما واژه موازی به این اشاره دارد که بچه ها هیچ گاه در فعالیت های خود با هم شریک نمی شوند. در واقع دو کودک دوساله می توانند تا وتقی به خودبی با هم تعامل کنند که هیچ یک احساس نکند باید برای رضایت دیگری از آن چه خود می خواهد دست بکشد.
وقتی دو کودک دوساله باهم بازی والدین آن ها باید از نزدیک در کار آن ها دخالت کنند چون بیشتر بچه ها در این سن هنوز مهارت آن را پیدا نکرده اند که با هم مشارکت کنند کارها را به نوبت انجام دهند به کودکان دیگر اجازه بدهند آن ها چیزی تعیین کنند یا اختلافاتشان را به صورت کلامی حل کنند.
بچه های دوساله اغلب با بچه های بزرگ تر از خود بهتر بازی می کنند. بچه بزرگ تر اغلب و نه همیشه در برابر مهارت ها و دایره لغات محدود بچه کوچک تر صبور است. کودک بزرگ تر از این که می تواند به کودک کوچک دستور بدهد لذت می برد و کودک کوچک تر نیز معمولا برای این که توجه کودک بزرگ تر را جلب کند همکاری می کند!
مشکل ترین رابطه برای بچه دوساله رابطه با یک نوزاد یا بچه نوپای کوچک تر از خود است. کودک دوساله کوچک تر از آن است که بداند با بچه کوچک چگونه باید برخورد کرد.
بچه های دوساله به رغم کمبود مهارت های اجتماعی خود از فعالیت در گروه های کوچک لذت می برند. اگر با والدین دیگر و بچه های آن ها دور هم جمع شوید می توانید موقعیتی عالی فراهم کنید تا هم خودتان والدین را ببینید و هم فرزندتان با بچه های دیگر سرگرم شده و توسط آن ها به جنب و جوش در آید. اگر فرزندتان را در یک گروه کوچک ترک می کنید اطمینان حاصل کنید تعداد بزرگسالان برای نظارت دقیق بر اعمل آن ها کافی است. یادتان باشد هرچه نظارت نزدیک تر صورت گیرد احتمال این که بزرگسالان بتوانند برای جلوگیری از مشکلات کاری انجام دهند بیشتر می شود و کمتر مجبور می شوند بعد از بروز مشکل نسبت به آن واکنش نشان دهند.
به نقل از کتاب کلیدهای برخورد با کودک دو ساله