وقتی می خواهید در بعضی کارهای فرزندتان دخالت کنید ، ابتدا از خود بپرسید که : اگر در این کار دخالت نکنم و اجازه دهم خودش تصمیم بگیرد ، چه اتفاقی می افتد. مطمئن باشید در مورادی که نیاز نیست در امور فرزندتان دخالت کنید و شما این کار را انجام می دهید فرصت یادگیری را از او می گیرید و نمی گذارید عواقب و پیامدهای اعمالش را ببیند.
به عنوان مثال اگر فرزندتان فراموش کرده است ظرف غذایش را به مدرسه ببرد ، نیاز نیست شما برای او این کار را انجام دهید. بگذارید خودش راه حلی برای این مشکل پیدا کند و به طور عملی یاد بگیرد که کمتر چیزها را فراموش کند ؛ بنابراین با این روش بحث و اختلاف بین شما نیز کاهش می یابد و دیگر نیازی نیست مرتب به او غر بزنید : ” یادت نرود ظرف غذایت را با خودت ببری ” .
۵. با او به طور منطقی برخورد کنید .
بعضی اوقات فرزندتان کاری انجام می دهد و شما نمی توانید صبر کنید تا او نتیجه کارش را خود به عینه مشاهده کند. باید به صورت منطقی با او رفتار کنید. به عنوان مثال اگر فرزندتان فراموش کند فیلم کارتونی که برای او اجاره کرده اید به موقع برگرداند ، به جای اینکه یک هفته به او اخم کنید و با عث رنجش او شوید بهتر است این کا ر را خودتان انجام دهید ولی پول اجاره آن را از پول توجیبی او کم کنید تا او به جای بدرفتاری شما شاهد رفتار منطقی تان باشد ، به تدریج او نیز همین رفتار را از شما فرا خواهد گرفت.
۶. در مواقع ناراحتی از محیط دور شوید.
اگر فرزندتان اعمالی انجام داد که باعث ناراحتی شما شد و به اصطلاح می خواست اعصاب شما را خرد کند یا با بی احترامی با شما رفتار کند ، بهترین روش این است که اتاق را ترک کنید و به او بگوئید که شما در اتاق دیگری هستید و اگر پی به اشتباهش برد می تواند به آنجا بیاید و بحث را با ارامش ادامه دهد.
هیچ گاه سعی نکنید حالت عصبانی به خود بگیرید و یا برعکس کاری کنید که او احساس کند شما شکست خورده اید.
۷. به او بگوئید دوستش دارید حتی اگر اشتباه کند.
هیچ گاه به فرزندتان نگوئید چقدر تو بد هستی. شما با این کار شخصیت او را خورد می کنید. به او کمک کنید تا متوجه شود شما از رفتار او ناراضی هستید و همین رفتار بد اوست که شما را آزرده است نه شخص او . باید کاری کنید تا فرزندتان احساس کند که با تمام وجود عاشق او هستید و او را بی قید و شرط دوست دارید ، هر چند اگر مرتکب کار اشتباهی نیز شده است. برای تنبیه کردن او سعی نکنید عشقتان را از او دریغ کنید .
هر گاه نسبت به روش تربیتی تان شک داشتید از خود بپرسید : آیا فرزندم را بر اسا س عشق و دوستی تربیت می کنم و یا جوی ترس آور ایجاد کرده ام که او از روی ترس و وحشت به حرفهای من گوش بدهد.
منبع : کتاب والدین موفق: روح الله سلیمانی ؛ مرضیه فیوج