زمان برای کودکان زیر سه سال معنا و مفهومی ندارد . مثلا اگر به او بگوئید به اتاقت برو و تا ۵ دقیقه بیرون نیا او متوجه زمان نمی شود. بنابراین بهتر است ساعت زنگداری را تنظیم کنید تا سر موقع زنگ بزند. بعد از شنیدن صدای زنگ نیاز نیست به کودک بگوئید حالا می توانی کار دیگری انجام دهی، بگذارید خودش تصمیم بگیرد . او با این عمل به تدریج متوجه منظور شما می شود و اشتباهاتش کاهش می یابد.
مکان مناسبی را انتخاب کنید .
اگر کودکان نوپا کار اشتباه انجام دادند و رفتار نامناسبی داشتند آنها را روی صندلی و یا چهارپایه مخصوص بنشانید . در مورد کودکان بزرگتر می توانید آنها را به اتاقی بفرستید ، اگر بیرون از منزل هستید ، تنها کافی است کودک را از محلی که مرتکب اشتباه شده دور کنید.
دور کردن او از محیط تاثیر زیادی روی کودک می گذارد و متوجه اشتباهش خواهد شد.
همواره به خاطر داشته باشید در اتاقی که کودک را می فرستید تلویزیون روشن نباشد و یا وسایل جذاب وجود نداشته باشد ، برعکس باید مکانی باشد که حوصله اش سر برود و خسته شود تا بیشتر متوجه اشتباهش شود.
عکس العمل شما هنگام مخالفت کودک
چند دقیقه ای کنار او بنشینید و به او بگوئید : ” من مادرت هستم ، پس باید به حرف من گوش کنی و به اتاق بروی . اگر شما عصبی نشوید و مدت زمان تنهایی نیز کوتاه باشد ، دلیلی برای مخالفت وجود ندارد.
اگر کودک بزرگتر باشد و متوجه صحبت های شما بشود ، سعی کنید برای او توضیح دهید که چرا او را به اتاقش می فرستید . به او بگوئید : ” وقتی رفتار بدی داری و یا کار اشتباهی انجام می دهی ، بهتر است آن را بپذیری ، به اتاقت بروی و در مورد آن فکر کنی/
همواره به خاطر داشته باشید کودکان زیر پنج سال نمی توانند به خوبی فکر کنند و تصمیم گیری کنند . این وظیفه شماست که به آنها آموزش دهید اگر کار نادرستی انجم دهند مجبورند چند دقیقه ای تنها بمانند.
مطمئن باشید اگر در روش تربیتی تان ثابت قدم باشید، آنها خیلی زود به این عمل عادت می کنند .
به کودکان بالای رنج سال نیز می توانید اینگونه توضیح دهید :” اگر مخالفت ، پنج دقیق دیگر به وقتت اضافه می شود. ”
اگر باز هم به صحبت های شما توجهی نکر د و مخالفت کرد ، به او بگوئید :”
در صورتی که به حرفهای من توجه نکنی ، امروز و دو روز دیگر نمی توانی تلویزیون نگاه کنی” و یا اینکه به او حق انتخاب بدهید : ” ده دقیقه به اتاقت برو و یا اینکه بقیه روز هیچ گونه تفریحی نداری.”
فرصت فکر کردن به او بدهید.
تنهایی این فرصت را ایجاد می کند تا کودکان روی اعمالشان فکر کنند و در رفتارشان تجدید نظر کنند.
در این هنگام شما نیز می توانید رفتار او را تجزیه و تحلیل کنید. اگر رفتار کودکتان زیاد بد نبوده ، چند دقیقه تنها ماندن برای او کافی است. ولی اگر به عنوان مثال باعث ازار شخص دیگری شده و رفتارش شما راناراحت کرده است؛ هنگام فرستادنش به اتاق به او بگوئید: ” سعی کن درباره کاری که انجام دادی خوب فکر کنی، اگر دوستت با تو این کار را انجام میداد چه می کردی؟ “
اغلب کودکان هنگامی که تنها می شوند در مورد رفتارشان فکر می کنند و متوجه اشتباهشان می شوند.
پس از اتمام مدت زمان تنها ماندن کودک دیگر قضیه را دنبال نکنید /
منبع : والدین موفق؛ روح ا… سلیمانی ؛ مرضیه فیوج