تلقیح اسپرم در داخل رحم( IUI ) با استفاده از اسپرم همسر اغلب یک روش درمانی موثر برای باروری می باشد .
لازمه IUI آن است که مادر تخمک موثر تولید نموده که با سرعت کافی در لوله های فالوپ حرکت کرده و قابلیت باروری توسط اسپرم را داشته باشد .
IUI گاهی بعنوان (( خط اولیه )) درمان محسوب شده و در همراهی با داروهای محرک تخمک گذاری مثل سیترات کلومیفن و سایر گونادوتروپین ها استفاده می شود .
IUI در شرایط زیر مورد استفاده قرار می گیرند :
تعداد کم اسپرم
کم تحرکی اسپرم
زیاد بودن تعداد اسپرم های غیر طبیعی ( مور فولوژی غیر طبیعی)
کمی مخاط دهانه رحم که در نتیجه تست پس از مقاربت به اثبات برسد
وجود آنتی بادی ضد اسپرم در زن یا مرد
اندو متریوز خفیف یا متوسط
ناباروری با علت ناشناخته
چنانچه تعداد اسپرم مرد کم باشد ، اسپرم او را می توان جمع کرد ، با شرایط ویژه آ ماده نمود ، شستشوکرده ، تغلیظ نموده ، و درون حفره رحم قرار داد .
اسپرم های شستشو نداده را هرگز نباید در درون رحم قرار داد . به دلیل اینکه این نوع اسپرم ها ممکن است موجب واکنش مخرب و کشنده آلرژیک شوند .
مواردی که اختلال فاکتور مردانه متوسط تا شدید باشد ، IVF با ، یا بدون تزریق اسپرم به سیتوپلاسم تخمک را می توان بعنوان اولین روش درمانی مورد استفاده قرارداد .
در این موارد در هر سیکل ، میزان موفقیت IVF بیشتر از IUI بوده و اغلب بیماران روش لقاح خارج از رحم IVF را بعنوان بهترین روش درمانی انتخاب می نمایند . روش IUI نسبت به روش IVF ارزانتر است یعنی اغلب بیماران می توانند از عهده هزینه های مالی آن برآیند ، با این وجود از نظر آماری شانس حاملگی در IVF نسبت به IUI به میزان معنی داری بیشتر است .
در صورتی که اسپرم مردی خیلی کم باشد ، یا اگر مرد در موقع انزال اسپرمی نداشته باشد ، هنوز می توان از لحاظ ژنتیکی ارتباط پدر به فرزند را با روش هایی مثل لقاح خارج از رحمی همراه با استخراج اسپرم از بیضه ( IVF with PESA) برقرار نمود. دراین چنین شرایطی می توان سلولهای اسپرم را از مجرای تولید مثل مرد بدست آورده و با استفاده از روش تزریق اسپرم به داخل سیتوپلاسم تخمک زن “ICSI” ، تخمک را بارور نمود .
منبع: مرکز تحقیقاتی درمانی ناباروری میلاد