علاقه یا عدم علاقه به غذاها حق طبیعی کودکان است و لزومی ندارد که غذا خیلی عجیب و غریب باشد تا بچه ها آن را دوست نداشته باشند. برای مثال برخی کودکان گوجه فرنگی دوست ندارند و بعضی دیگر از لوبیا بدشان می آید. حتما خود شما هم بعضی مواد غذایی را دوست ندارید، پس این حق را برای فرزندتان هم قایل باشید.
اجبار کودک به خوردن غذایی که دوست ندارد، کاری نادرست و زیان بار است. بدین معنا که اگر بزور نصف گوجه فرنگی را به کودکتان بخورانید، این کار نه تنها ایجاد علاقه و تمایل به گوجه فرنگی نمی کند بلکه سرانجام موجب تنفر او از گوجه فرنگی می شود به یاد داشته باشید؛ اگر فرزندتان غذاهای خاص و مشخصی را دوست ندارد – به عنوان مثال گوشت، قارچ، لوبیا و تخم مرغ – بهانه گیر نیست بلکه فقط این غذاها را دوست ندارد اما اگر غذاهایی که دوست ندارد متغیر هستتند، به این نکته پی می برید که به احتمال فراوان وی بهانه گیری می کند.
وقتی کودکان بی اشتها هستند، طبیعی است که خوب غذا نخورند حال اگر با این موضوع برخورد مناسبی داشته باشید؛ بدون تردید هنگامی که گرسنه می شوند، غذایشان را با اشتها میل خواهند کرد.
درباره غذاهایی که بچه ها دوست ندارند با بردباری رفتار کرده و موضوع را حاد نکنید زیرا با بزرگتر شدن کودک علایق غذایی او گسترش می یابند و بسیاری از غذاهایی را که در گذشته دوست نداشته، خواهند خورد.
بهانه گیری در مورد غذا نشانه و ویژگی خاصی دارد، این نوع از بهانه گیری پایان ناپذیر است و فهرست غذاهایی که کودک بهانه گیر دوست ندارد و نمی خورد به تدریج طولانی تر می شود تا جایی که برای مثال فقط نان و مربا می خورد، به احتمال زیاد این رفتار به موارد دیگری به جز غذاخوردن نیز گسترش می یابد و هر روز بر شدت آن افزوده می شود. ناگهان روزی فرا می رسد که به اجبار روزانه سه نوع غذا برای هر وعده درست می کنید تا شاید از بهانه گیرهای او در امان بمانید، غافل از این که این بهانه گیری تمامی ندارد و حتی به ده ها مورد دیگر –بشقاب غذا و …- نیز سرایت خواهد کرد. بهانه گیری کودک بر سر غذا، غذا خوردن را در خانه مبدل به عذاب و در خارج از منزل غیر ممکن می سازد. در حقیقت این قبیل کودکان از غذا به عنوان ابزاری برای تسلط و کنترل بر والدین استفاده می کنند. بنابراین بهترین راه این است که از تبدیل شدن غذا به عامل سلطه بچه بر شما پیشگیری نمایید.
راه حل: پیشگیری بهتر از درمان است
اگر مدت هاست که کودکتان بر سر غذا بهانه گیری می کند تغییر این رفتار دشوار خواهد بود. بهترین راه حل این معضل شناسایی علایم موثر بر تسلط او بر والدین است که باید از ابتدا و پیش از به وجود آمدن هر مسئله ای مانع پیشامدهای بعدی شوید.
-
اگر فرزندتان به طور ناگهانی علاقه اش را به غذایی از دست می دهد و از خوردن آن امتناع می کند، توجهی به موضوع نشان ندهید. اجازه دهید، آن چه را دوست دارد، بخورد و آن چه را نمی خواهد میل نکند و پس از اتمام زمان غذا خوردن، ظرف غذایش را بدون هیچ اشاره یا اهمیتی به موضوع بردارید. اگر نوع غذایی را که دوست ندارد، مضخص می کند و برای مثال می گوید: من ازلوبیا بدم میاد حساسیت نشان ندهید و چند روز بعد دوباره آن غذا را تهیه نمایید. به احتمال قریب به یقین او این بار غذایش را خواهد خورد زیرا اکنون می داند که عدم علاقه او به غذا توجه کسی را جلب نکرده است. کودکان نوپا در مورد علاقه هایشان ثبات ندارند و اگر شما رفتار مناسبی نداشته باشید، این قبیل علاقه ها در آنان تثبیت می شود ولی با رفتار مناسب، اکثر این رفتارها به مرور زمان اصلاح خواهند شد.
-
سخت گیر نباشید. اگر کودک همواره از خوردن غذای به خصوصی خودداری می کند، برای او غذای دیگری تهیه نمایید ولی چهره کودکتان را به خوبی زیر نظر داشته باشید زیرا بسیاری از احساس های او در چهره اش نمایان می گردند. فراموش نکنید؛ اگر فرزندتان متوجه شود موضوعی مربوط به غذا خوردن، توجه شما را جلب می کند. بلافاصله آن را به عنوان وسیله ای برای تسلط بر شما به کار خواهد گرفت.
-
وقتی کودک به خوبی غذا می خورد از او تعریف و تمجید کنید. به خاطر بسپارید؛ اگر اصرار دارید که بچه به خاطر شما سه قاشق بیش تر بخورد باید آن سه قاشق غذا را میل کند و به هیچ وجه در مقداری که تعیین کرده اید تخفیف قایل شوید.
-
گاهی اوقات دلیل عدم علاقه بچه ها به غذای خاصی طعم و مزه غذا نیست بلکه احساسی که غذا در زبان و دهان کودک ایجاد می کند، موجب این عدم علاقه خواهد شد بنابراین اگر غذا را به شکل دیگری تهیه کنید بچه آن را می خورد. برای مثال اغلب کودکان به هویج خام بیش تر از پخته علاقمند هستند و یا سیب زمینی سرخ کرده را به آب پز ترجیح می دهند. دراین قبیل موارد غذا را به همان شکلی که دوست دارد برایش تهیه نمایید.
-
هیچ گاه چند نوع خوراکی یا غذا را به کودک پیشنهاد ندهید تا از بین آن ها یکی را انتخاب نماید زیرا این کار شما را با مشکل مواجه می سازد و مثل این است که قصد دارید دنبال دردسر بگردید بهتر است. تا حدامکان تمام اعضای خانواده غذای یکسانی میل کنند پس چند نوع غذا نپزید تا او یکی را انتخاب کرده و بخورد زیرا خانه رستوران نیست و شما با این کار به فرزندتان پیام نادرستی می دهید. اگر از غذا خورد کودکتان راضی هستید پس از پنج سالگی به او حق انتخاب بین دو تا سه نوع غذا را بدهید و سپس آن غذا را برایش تهیه کنید.