سابقه و هدف:
سندرم تخمدان پلی کیستیک یکی از شایع ترین علت های ناباروری است. کلومیفن سیترات، اولین داروی انتخابی برای القای تخمک گذاری در این بیماران است. درصد زیادی از این بیماران به دوزهای ۵۰ تا ۱۰۰ میلی گرم کلومیفن سیترات در روز پاسخ مناسب می دهند. در صورت عدم مشاهده اوولاسیون تا دوز ۱۵۰ میلی گرم در روز، بیمار مقاوم به کلومیفن سیترات محسوب می شود. هدف این مطالعه بررسی مقایسه زنان باردار شده و نشده به درمان ترکیبی متفورمین و لتروزول در بیماران با سندرم تخمدان پلی کیستیک مقاوم به کلومیفن سیترات بود. علاوه بر این میزان اوولاسیون، میزان حاملگی و میزان تولد زنده نیز بررسی شد.
مواد و روش ها:
در این مطالعه، ۱۰۶ بیمار مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک مقاوم به کلومیفن سیترات مراجعه کننده به درمانگاه نازایی بیمارستان امیرالمومنین (ع) سمنان طی سال های ۸۷-۱۳۸۴ مورد مطالعه قرار گرفتند. به همه بیماران به مدت ۶ تا ۸ هفته متفورمین با دوز ۱۵۰۰ میلی گرم روزانه (۵۰۰ میلی گرم ۳ بار در روز) تجویز شد و سپس تحت درمان توام لتروزول با دوز روزانه ۲٫۵ میلی گرم از روز ۳ تا ۷ دوره قاعدگی قرار گرفتند. زمانی که تخمک گذاری در دوز ۲٫۵ میلی گرم لتروزول اتفاق نیفتاد، دوز لتروزول در سیکل های بعدی به ۵ و سپس ۷٫۵ میلی گرم افزایش یافت.
یافته ها:
از ۱۰۶ بیمار تحت درمان با متفورمین ۱ نفر به علت حساسیت دارویی به شکل راش پس از مصرف متفورمین از مطالعه خارج شد.
از ۱۰۵ بیمار ۱۴ بیمار (%۱۳٫۳۳) با متفورمین به تنهایی حامله شدند.
از ۹۱ بیمار باقیمانده که وارد مرحله درمانی لتروزول با متفورمین شدند، تا انتها ۸۳ (%۹۱٫۲) نفر تخمک گذاری داشتند. در مجموع میزان حاملگی در انتهای مطالعه ۶۰ نفر به ازای ۱۰۵ نفر (%۵۷٫۱۴) بود.
از این ۶۰ حاملگی ۱۰ مورد (%۱۶٫۷) سقط، ۵ مورد (%۸٫۳) زایمان زودرس و ۴۵ نفر (%۷۴٫۹) زایمان ترم داشتند.
تنها تفاوت معنی دار کمتر بودن سن خانمهای حامله نسبت به خانمهای غیر حامله بود.
نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که درمان ترکیبی متفورمین با دوزهای افزایشی لتروزول منحر به میزان حاملگی بالا در بیماران با سندرم تخمدان پلی کیستیک مقاوم به کلومیفن می شود. استفاده از این روش درمانی فقط از سن بیمار متاثر می شود، بدین معنی که در خانم های نسبتا جوان تر موثرتر است.
منبع:پایگاه اطلاعات علمی جهاد دانشگاهی