بسیاری از بازیها برای کودک آموزنده اند . طفل در ضمن آن یاد می گیرد که چگونه در بین جمع زندگی کند ، چه ضوابطی را برای زندگی در نظر داشته باشد ، در درگیری ها ، در معرکه زندگی ، چه موضع و چه راه و روشی را در پیش داشته باشد.
بازی مهارت های اجتماعی کودک را افزایش می دهد. به ویژه نمایشی که نوعی بازی نمادین است می تواند همدلی را در کودک پرورش دهد. در این صورت او نه تنها وانمود می کند هویت دیگری دارد، بلکه عقاید و احساسات دیگران را نیز باید به نمایش بگذارد. بنابراین خاله بازی به کودک این شانس را می دهد که از رفتار فرزند خود خوشحال یا عصبانی شود. پرستار بازی به او کمک می کند نسبت به بیمارانش احساس همدردی کند. چنین بازی های نمادین به کودک کمک می کند، درک و شناخت او از دیگران بیشتر شود و نسبت به رفتار دیگران صبور باشد و تغییرات محیطی را بهتر بپذیرد.
بازی ها افراد را به مقررات و ضوابط زندگی آشنا می کنند ، روح سازگاری را در افراد پدید می آورند.
کودک از طریق بازی در می یابد همیشه نمی تواند از طریق اعمال خشم به پیش برود ، در همه جا نمی تواند عصبانی شود و نظرات خود را اعمال نماید ، همیشه نمی تواند دیگران را واردار به تسلیم خواسته های خود کند ، بلکه در مواردی هم لازم است تسلیم خواسته های دیگران شود ؛ به خصوص که آن خواسته ها به حق باشند.
بازی به کودک می آموزد که زندگی یک داد و ستد است ، در ازای دریافت خدمتی باید خدمتی برای دیگران انجام داد ، اگر چیزی را از کسی می گیریم ، باید چیزی هم متقابلا به او بدهیم ، وگرنه اجتماع وجود ما را تحمل نخواهد کرد و ما را افرادی مزاحم و انگل به حسا ب خواهد آورد.
برخی از بازی ها در افراد سازگاری روحی به وجود می آورند و فرد را علاقمند می سازند که تن به کاری و شغلی دهند یا مقدمات آن را فرا گیرند طوری که در آینده با چشمی باز وارد دنیای کار و مشاغل شوند و نیز آنان در حین بازی یاد می گیرند چه کاری مفید و چه کاری مضر است.
و بالاخره بازی افراد را وا می دارد که تن به پذیرش و صلح دهند و در یابند که همه گاه نمی توان از راه جبر و فشار سلطه خود را بر دیگران اعمال کرد.
بازی به کودکان اهمیت سازگاری و ارزش سازش را می آموزد. در این حین، فرزند شما بزرگ و بزرگتر می شود، به تدریج کمترخودمحوری را از خود نشان می دهد و بیشتر تمایل دارد، در بازی و مسابقات گروهی شرکت کند. بازی پایه های دوستی را بنا می نهد که شاید تا سالیان درازی ادامه یابد. سپس با وسیع شدن دنیای پیرامون کودک و تغییر یافتن تعاملات اجتماعی اش، به تدریج تأثیر نقش ها و رتبه های اجتماعی و روش برخورد با مردم را یاد می گیرد.
کمترین عملکرد اجتماعی بازی را می توان نقش انجام وظیفه ای دانست که هریک از کودکان در بازی های گروهی عهده دار می شوند. حتی ساده ترین شکل بازی به کودک نکات مهمی می آموزد، نکاتی چون رعایت نوبت، همکاری، رقابت عادلانه و بُرد و باخت منصفانه. بیشتر بازی های پیچیده براساس مهارت های اجتماعی ساخته شده و می شود که بدین وسیله ارزش کار گروهی و روح حاکم بر تیم را تقویت می کند. چرا که ازاین طریق کاملاً محدودیت های مربوط به رقابت و بازی گروهی کاملاً نمایان می شود.
گردآوری مطالب : مجیدی
منبع : کودک مرواریدی در صدف زندگی ؛ اکرم وفایی
