غالب رفتارهای ما بر پایه یادگیری استوار است و فرآیند اولیه یادگیری ، به ویژه زبان آموزی و مراحل نخستین تکوین شخصیت ، عمدتا براساس تقلید انجام می گیرد .
محرک های آغازین و پایدار تقلید نیز محرک های صوتی است .
به بیان دیگر صداها نقش اساسی در یادگیری و تکوین شخصیت ، سازگاری عاطفی و اجتماعی و چگونگی کنش های هوشی کودکان و نوجوانان دارند.
لذا توجه به ظرفیت و قدرت شنوایی کودکان بالاخص در دوره رحمی و چگونگی تاثیر صداهای مختلف بر رشد زیستی ، روانی ، ذهنی و حرکتی کودکان از اهمیت فوق العاده ای برخوردار است.
گوش د اخلی جنین از ماه چهارم شکل می گیرد و دستگاه شنوایی جنین بعد از چهار ماهگی و بخصوص در سه ماهه آخر بارداری مادر ، فعالیت خود را آغاز می کند.
جنین در پنج ماهگی زندگی درون رحمی واکنش های محسوس نسبت به محرکهای صوتی نشان می دهد و در مقابل صداهای دلنشین و نوازشگر احساس آرامش می کند.
بچه ها گفت و گو های والدین و اطرافیان را بعد از چهار ماهگی زندگی درون رحمی به خوبی می شنوند و نسبت به آن واکنش احساسی و رفتاری نشان می دهند.
همچنین بچه ها از همان ماههای آخر زندگی قبل از تولد خود با صدای مادر مانوس شده و نسبت به احساسات و حالات مادر حساس می شوند.
حفظ آرامش در محیط خانواده ؛ گفت گوی آرام و دلنشین همسران با یکدیگر ، اجتناب از صداهای نابهنجار و همهمه ، دوری گزیدن از محیط های آلوده به غیبت و سخن چینی ، پرهیز از هر گونه تشنج و واکنش های شدید هیجانی و خودداری از خشونت و پرخاشگری ، نفی افسردگی و گوشه نشینی ، برخورداری از نشاط و سرزندگی که از اساسی ترین و ضرری ترین عوامل موثر در رشد مطلوب کودک در مراحل مختلف تحول ، به ویژه در دوران زندگی جنینی و سال های حساس پیش دبستانی و دبستانی به شمار می آید ، موجب بهره مندی همسران برتر از زندگی شاد و مولد و روابطی خوشایند نیز خواهد بود.
همسران برتر به خوبی می دانند که نوزادان با دنیایی از تجارب صوتی به دنیا می آیند و با آن زندگی می کنند.
محرک های صوتی و کلامی می تواند حیاتی ترین نقش را در چگونگی رشد و تحول کودک در زندگی درون رحمی و پس از آن داشته باشد.
در اینجا لازم است بار دیگر بر این حقیقت تاکید کنیم که همواره میزان و چگونگی ارتباط کلامی والدین به خصوص مادر با فرزندان تاثیر قابل توجهی در رشد هوش و سازش یافتگی عاطفی ، روانی و اجتماعی کودکان دارد.
در خانواده هایی که میزان ارتباط کلامی و گفت و شنود آرام و ثمر بخش بین والدین و فرزندان بسیار ناچیز است ، تاثیر این فقر کلامی _ عاطفی را می توان در بروز برخی از رفتارههای سازش نایافته از قبیل اضطراب ، کمرویی ، گوشه گیری ، خانه گریزی ، بی اشتهایی تحصیلی ، لجاجت ، ستیزه جویی و پرخاشگری مشاهده کرد.
منبع : همسران برتر ؛ دکتر افروز
