کودکان طلاق

کودکان طلاق
سوال: حدود چهار ماه است از همسرم جدا شده ام، پسر ۱۰ ساله ام به شدت دچار افت تحصیلی شده است. نمی دانم با این مشکل چگونه برخورد کنم. لطفا من را راهنمایی کنید.
پاسخ:هیچ گونه تردیدی وجود ندارد که کودکان طلاق دچار نا بهنجاری های عاطفی( کابوس، افسردگی، اختلال در خواب و خوراک، شب ادراری ، افت تحصیلی و…) می شوند و افت تحصیلی به ویژه در پسران بیشتر است.
ممکن است طلاق برای والدین پایان ماجرایی تلخ و طولانی و عذاب آور باشد، اما برای فرزندان طلاق آغاز ماجرایی جدید و شاید پر استرس خواهد بود.
پدیده طلاق بر کودکان پیش دبستانی به جهت پایین بودن رشد شناختی و عدم درک کودک از آن، آثار منفی افزون تری دارد.
برای تخفیف این فشارهای روحی و در نتیجه کم شدن افت تحصیلی، توصیه می کنم با رعایت مسائل ذیل، فضای آرامی را برایش پدید آورید.
۱. پس از جدایی به فرزندتان اجازه بدهید که آزادانه مادر خود را ملاقات کند و در این کار سخت گیری صورت نگیرد.
۲. وقتی خشمگین می شود، جلو او را نگیرید و اجازه دهید تخلیه شود. او به طور حتم والدین را مقصر می داند و با اعتراض می گوید: شما که می خواستید از هم جدا شوید، چرا من را به دنیا آوردید.
۳. از احساس گناه بپرهیزید. ای کاش طلاق صورت نمی گرفت؛ اما اکنون که انجام شده است، آن را فاجعه بزرگ ندانید و بکوشید خودتان را با وضعیت جدید وفق دهید.
۴. نفرت خود را از همسر پیشین از دل بیرون کنید. نفرت فشار روحی می آورد و این فشار بر فرزندتان نیز اثر خواهد گذاشت.
۵. از بدگویی از همسر پیشین در مقابل کودک بپرهیزید. با توجه به رابطه قانونی فرزند با مادر، بدگویی شما به شخصیت مادر لطمه می زند و مادر بی شخصیت آثار بدی خواهد داشت.
نکته مهم دیگر این است که اگر در حضور فرزند از مادر او انتقاد شود _ به خصوص از جانب پدر _ فرزند نسبت به خودش هم شک می کند؛ چرا که خود را نسخه ای از پدر و مادرش می داند و ممکن است این انتقاد ها را به خودش هم وارد بداند و در نتیجه از خودش هم بیزار شود که این این حالت را تحت یک مکانیزم دفاعی فرافکنی به دیگران نسبت می دهد. ممکن است بگوید که دیگران از من بدشان می آید و تردید هایی از این قبیل در رفتارهای دفاعی کودک شکل بگیرد که بسیار مهم است.
۶. اگر فرزند شما پس از ملاقات هفتگی با مادر، از او بد گویی کرد، به هیچ عنوان تاییدش نکنید.
۷. بکوشید با همسر پیشین راجع به تربیت فرزند، توافق پیدا کنید. در صورت نا مناسب بودن روش تربیتی او، با رفتار مناسب و معقول، الگوی فرزندتان باشید تا در زندگی خود به شما اقتدا کند.