والدین اولین معلمان کودک
خانواده اولین مدرسه کودک
نحوه رفتار شما والدین عزیز در ساختن شخصیت کودکانتان نقش مهمی دارد.
همه پدران و مادران آرزو دارند فرزندی صالح و شایسته داشته باشند که در آینده به او افتخار کنند.
یکی از بزرگان تعلیم و تربیت در این باره می گوید: ” والدین باید الگوی رفتاری باشند که در آینده از کودک خود انتظار دارند. ”
در اینجا به شرح انواع رفتار با کودک و نتیجه آن بر اعمال کودک می پردازیم.
اگر با انتقاد زندگی کنند، می آموزند که متهم کنند.
زمانی که از هر رفتار کودک انتقاد کنیم و فقط به نکات منفی رفتارش توجه کنیم در واقع کودک ما علاوه بر تضعیف اعتماد به نفس در کودک ، او را موجودی بدبین بار می آوریم.
یاد بگیریم که بیشترین توجه ما بر رفتار مثبت کودک متمرکز شود.
اگر با گذشت زندگی کنند، می آموزند که صبور باشند.
از دوران خردسالی باید گذشت و بخشش را به کودک بیاموزیم.
اگر با تمسخر زندگی کنند، می آموزند که خجالت بکشند.
هیچ گاه در جمع و در حضور دیگران کودک را سرزنش نکنیم، چرا که او عزت نفس او را خدشه دار می کنیم.
اگر با تشویق زندگی کنند، می آموزند که متکی به نفس باشند.
چه بهتر که به جای انگشت گذاشتن بر نقاط منفی کودک ، او را تشویق کنیم و به رفتارهای مثبت او توجه نمائیم.
گاهی تقدیر از کودک در جمع نیز می تواند به افزایش عزت نفس و خودباوری او کمک کند.
اگر با تحسین زندگی کنند، می آموزند که مستقل باشند و میدان خویش را خود اداره کنند، حتی اگر هوا بارانی باشد.
گاهی او را در انتخاب هایش و بصمیم گیریها آزاد بگذاریم ؛ نظرات خوب و مثبت او را تحسین کنیم و اینگونه از کودکی استقلال را در وجود او نهادینه کنیم.
اگر با سهل انگاری و آزادی بیش از اندازه خراب شده باشند، سرشار از طمع و سودجویی رشد می کنند.
همیشه خطوط قرمزی را برای کودک مشخص کنیم .
به این معنا که برخی رفتارها که در شان و مناسب او نیست را به او یادآوری کرده و به او بیاموزیم حدود رفتار متعادل را رعایت کند.
اگر به آنها امکان ابراز وجود و مسئولیت پذیری داده شود، با ارزش ها و اهداف مناسب رشد می کنند.
گاهی با دادن برخی مسئولیت ها در حد توان کودک می توانیم حس مسئولیت پذیری را از همان خردسالی در وجود او نهادینه کنیم.
اگر با خوش بینی زندگی کنند، با این طرز تفکر که ” برای پرواز کردن به دنیا آمده اند” رشد می کنند.
در حضور کودک از سختیهای زندگی گفتن و نالیدن خطاست. روح لطیف کودک را با زیبائیها آشنا کنیم.
اگر با نفرت زندگی کنند، با چشمانی کور و بسته بر زیبایی و عشق واقعی، رشد می کنند.
به او بیاموزیم که همیشه گذشت لذتبخش تر از انتقام است.
اگر با عشق زندگی کنند، به خاطر بخشیدن عشق زندگی خواهند کرد و چشمانشان بر نفرت کور خواهد شد.
عشق و محبت صمیمانه و خالص و بی ادعا را از همان دوران کودکی به او بیاموزیم. هر چند عشق آموختنی نیست ؛ پس محبت خود را بیدریغ نثار فرزندتان کنید تا لذت عشق ورزیدن را برای همیشه در قلب خود احساس کند.
اگر پیوسته به خاطر هر چیز کوچک و بزرگ نصیحت شوند، همان می شوند که ما آرزو داریم نشوند.
اما
اگر به فرزندانمان بگوئیم که “چقدر از داشتن تو بر خود می بالیم”، می آموزند که پیروز شوند،
زیرا کودکان آن گونه که زندگی می کنند، می آموزند و آن گونه که می آموزند زندگی می کنند.
نویسنده : زهرا مجیدی ( کارشناس علوم تربیتی)
