مهارتهای ارتباط کلامی بین همسران
مهارتهای ارتباط کلامی بین همسران
زیر مجموعه الفبای زندگی موفق
گردآوری مطالب: مجیدی
نحوه برقراری ارتباط کلامی از عواملی است که در ایجاد تفاهم، نقشی تعیین کننده دارد. همسرانی که می دانند از چه عبارات و کلماتی برای بیان مقصود استفاده کنند، به خوبی مسیر حرکت خویش را در زندگی هموار می نمایند.
هر واژه یا کلمه ای دارای نوی بار روانی و عاطفی است و تأثیرات مسلم و پایداری را بر شنونده بر جای می گذارد. یک ارتباط کلامی موفق، رابطه ای است که بر رشد و شکوفایی و شادابی زندگی بیفزاید
گونه هایی از ارتباط کلامی
ارتباط کلامی تحت عناوین مختلف و با مصادیق متعدد تحقق می یابد که در این جا به برخی از آن ها اشاره می کنیم:
با نام خداوند سبحان به استقبال همسر رفتن
می دانیم که «سلام» از اسماء الهی است .
لفظ سلام ، کلامی نیکوست که به انسان آرامش خاصی می دهد.
بیائیم با عمل به این دستور آسمانی، فضای خانه را بهشتی کرده و پاره ای از بهشت را در دنیا مشاهده کنیم.
ارتباط کلامی در قالب بذله گویی و شوخی کردن
نمک زندگی کلمات دلنشین، شوخی و بذله گویی های آرام بخش است. رسول خدا ـ صلی الله علیه و آله و سلم ـ فرمود: هر بازی و سرگرمی باطل و نارواست مگر بازی و شوخی با همسر که عملی مستحب است.
امام صادق ـ علیه السلام ـ از شخصی پرسید: چه اندازه با یکدیگر شوخی می کنید؟ عرض کرد خیلی کم فرمود: چنین نباشید، شوخی از خوش خلقی پدید می آید.
ارتباط کلامی در قالب تمجید و تعریف و ابراز محبت
یکی از توانایی های روحی و جاذبه های همسران، «ابراز محبت» نسبت به یکدیگر است. ابراز محبت یعنی آشکار نمودن علاقه قلبی. برای یک زندگی شیرین و جذاب، وجود محبت قلبی کافی نیست؛ بلکه باید به شکل ها و زبان های مختلف این محبت را نشان داد
از قطع صحبت اجتناب کنید:
قطع صحبت برای کسی که این کار را می کند احتمالاً طبیعی به نظر می رسد اما ممکن است در کسی که صحبت او قطع می شود ایجاد نارضایتی و افکار منفی کند.
قطع صحبت هم مانند سایر عادات ممکن است بخشی از طرز مکالمه اشخاص باشد و برخلاف برداشت احتمالی کسی که صحبتش قطع می شود ارتباطی با خود محوری و مخالفت و غیره ندارد. در اینجا نیز زن و مرد رفتار متفاوتی نشان می دهند. مردها بیش از زن ها صحبت را قطع می کنند، اما قطع صحبت آنها مشمول زن ها نیست، یعنی با مردهای دیگر هم که صحبت می کنند همین سیاست را دارند..
ماهرانه سؤال کنید:
سؤال می تواند آغازگر صحبت و ادامه آن ، و در نهایت اسباب توقف و ناتمام ماندن آن گردد. بعضی ها طبیعتاً کم حرف هستند، در برخورد با این اشخاص می باید زمینه صحبت را فراهم نمود. گاه یک سؤال دقیق و حساب شده می تواند به گونه ای اعجاب انگیز همسر شما را به صحبت تشویق کند. اما یک پرسش نابهنگام، طعنه آمیز یا بی تناسب می تواند از ادامه صحبت جلوگیری کند.
در برخی از مواقع، لحن عتاب انگیز و یا پرخاشگرانه سؤالات مسئله ساز می شود: «چرا دیشب دیر آمدی؟»، «چرا این همه به خودت رسیده ای؟ » در بسیاری از موارد سؤالاتی که با “چرا”شروع می شوند تولید اشکال می کنند،
علتش این است که این قبیل سؤالات اغلب مخاطب را در موضع دفاعی قرار می دهد.
می توان برای اجتناب از این مشکل ، سؤالات را به شکل دیگری مطرح کرد مثلاً به جای چرا دیر کردی؟ می توان پرسید مشکلی پیش آمده که دیر به منزل برگشتی
در این صورت همسرتان از این که شما نگران او هستید و یا دوست دارید در جریان مشکلات او قرار گیرید خوشحال خواهد شد.
سیاست و نزاکت به خرج دهید:
شاید در ظاهر رعایت این قانون در روابط زناشویی عجیب به نظر برسد اما در عمل، هر کس حساسیت هایی دارد و حتی نزدیک ترین اشخاص ممکن است احساسات ما را جریحه دار کنند. برخی از اشخاص نسبت به وضع ظاهر خود حساس هستند و بعضی دیگر به طرز صحبت خود با سایر اعضای خانواده حساسیت دارند.
اگر با همسر خود صحبت می کنید، از توهین، تهمت و سرزنش بپرهیزید. از زدن برچسب مانند «شلخته»، «خودخواه» یا «بی ملاحظه»، «لجباز» و غیره خودداری کنید.
این برچسب ها با ایجاد تکدر خاطر، فضای حاکم بر گفت و گوی شما را تیره می کند.
حرفتان را بزنید و از انتقاد خودداری کنید . مثلاً به جای این که بگویید «تو هرگز به من کمک نمی کنی» بگویید «اگر در شستن ظرف ها به من کمک کنی بسیار ممنون می شوم».
ذهن خوانی نکنید، احتمال این که ذهن خوانی اشتباه باشد، زیاد است و در نتیجه زمینه عصبانیت همسرتان را فراهم می سازید. اگر فکر می کنید که همسرتان از شما دلگیر است بهتر است به او بگویید «احساس می کنم از من دلگیر هستی» تا او برای شما توضیح دهد.
عدم برخورداری از مهارت های کلامی :
یعنی نمی داند حین مذاکره چه بگوید یا چه رفتاری داشته باشد که گفتگو به نتیجه مثبت برسد. اگر بیندیشیم که بهتر است حین گفتگو چه بگوییم و چه نگوییم، نیمی از مشکل حل است؛ زیرا به مهارت کلامی دست یافته ایم. و تنها عملی کردن ان می ماند.
: خشم یا عصبانیت یک یا دو طرف گفتگو
یعنی فرد از مشکل پیش آمده آن قدر عصبانی شده که نمی تواند خشم خود را مهار کند و حین مذاکره آن را ابراز می کند. در نتیجه طرف مقابل هم که در حد خود خشمگین است، مقابله به مثل می کند. و به این ترتیب این گفتگو به جای حل مشکل و اختلاف خو د به دعوا و ناراحتی کشیده می شود.
ارتباط کلامی هنگام صدا کردن یکدیگر
شکل مخاطب قرار دادن یکدیگر نیز در پایداری و پرنشاطی زندگی حائز اهمیت است. صدا زدن، آغاز ارتباط کلامی و زمینه ساز یک ارتباط عاطفی سالم و سازنده یا ارتباطی سرد و پرتنش است. با نوع صدا زدن، انسان حدس می زند بعدش چه اتفاقی می افتد، بعدش تبادل است یا تخاصم. وقتی شما همسر محبوب تان را با نام مورد پسندش یا همراه با پیشوند یا پسوند مناسب و یا با لحنی دلنشین و آرام بخش صدا می زنید علاوه بر این که خستگی و اندوه را از جان و تن او می زدایید، و به او می فهمانید که دوستش دارید، اعتماد و اطمینان نیز در او می آفرینید که به سخن شما با جان و دل گوش دهد و بدین طریق به هدف نهایی تان در برقراری ارتباط می رسید.
گردآوری مطالب: مجیدی