والدین کلاس اولی ها بخوانند …
چند نکته مهم برای اولیا یی که فرزند آنها برای سال اول وارد مدرسه شده است:
-
به خاطر اینکه فرزندتان درس و تحصیل را شروع نموده، سعی نکنید موقعیت کودکانه را از او بگیرید. بازی های کودکانه یکی از راههای رشد ذهنی او خواهد بود.
-
کودکان در مدرسه دوستانی انتخاب خواهند کرد. سعی نکنید با نصیحت کردن مانع از انتخاب آنها شوید ، زیرا آن ها با تفکر کودکانه خود دوستانی انتخاب می نمایند که مسلما با نگرش های ما متفاوت است. پس نظرشان برای خودشان مهم و با ارزش است.
-
کودکان خود را تحت آموزش های تکراری و خسته کننده قرار ندهید؛ زیرا ممکن است رشد فکری آنها را محدود کنید. انچه که معلمین از او می خواهند ، کافی است.
-
هیچ گاه مانع از ارضای خواسته های منطقی کودک نشوید و با فریاد و قهر کردن او را مجبور به صرف نظر از خواسته هایش نکنید.
-
باید بدانیم که کودک نیاز به تحرک، استقلال و مطرح کردن خود دارد. نه تنها محدودیت قائل نشوید بلکه محیطی را فراهم نمائید که بتواند استعداد ها و نیاز های خود را بروز دهد.
-
طوری در منزل برنامه ریزی نمائید که میهمانی ها، پارک رفتن و گردش رفتن به قوت خود باقی باشد. به او نگوئید چون تو درس داری به خاطر تو این برنامه لغو می شود. زیرا او احساس می کند درس و مدرسه برای او محدودیت ایجاد کرده است.
-
به سوالاتی که از طرف او مطرح می شود آرام و صمیمانه پاسخ دهید، زیرا کودکانی که زیاد سوال می کنند ، می خواهند بیشتر بدانند و این به نفع کودکان است باید موقعیت را مغتنم شمرده و باعث رشد فکری او شوید.
-
در مقابل خواسته ای که مجبورید به دفاع از کودک برآیید ، محتاط باشید، زیرا پشتیبانی و دفاع بیش از حد ممکن است اعتماد به نفس و قدرت را از او بگیرد و او احساس کند همیشه شما در کنار او هستید. باید بداند که خیلی از مسائل و مشکلات را خودش باید حل کند و در بعضی از مواقع حقش را بگیرد.
-
اگر فرزند شما نمره ای کم بگیرد، به او القا نکنید که تو کم هوشی ، یا مغزت نمی کشد.ترنلتمبن هرگز چنین نیست، باید روشهای ایجاد انگیزه و پیشرفت را یاد بگیریم و تا آنجایی که صلاح است او را یاری کنیم.
-
در مقابل لوازم شخصی او بازرس نباشیم و مدام کیف او را بازرسی نکنیم. حتی اگر می خواهید نمره او را ببینید از او اجازه بگیرید. زیرا او یاد می گیرد که بدون اجازه به وسایل دیگران نباید دست زد.
-
به فرزندتان اعتماد کنید. زیرا هیچ طلایی عیارش بیشتر از اعتماد نیست. باید به او و به توانائیهایش اعتماد داشته باشید.
-
سعی نمائید نظرات پدر و مادر با هم تعارض نداشته باشد. اگر کودک خلافی انجام دهد مادر او را در آغوش بگیرد و پدر او را تنبیه کند. او شاید نمی داند که کارش صحیح است یا غلط. او دچار تعارض می شود اگر یک نفر او را تنبیه کند و یک نفر دیگر او را تادیب نماید.
-
از کودک انتظار نداشته باشید که رام ومطیع شما باشد و همواره آرام و ساکت در گوشه ای بنشیند. وجود شیطنت و بازیگوشی و حالت فعال و پر جنب و جوش ناشی از سلامت جسمی و روحی اوست.
-
تشویق باعث پیشرفت می شود.اما نباید بیش از اندازه باشد؛ زیرا هم بی ارزش می شود و هم در همه کارها کودک انتظار تشویق خواهد داشت. حتی نباید تشویق به حالت رشوه در آید.
منبع:رفتار با کودک دبستانی؛ حسنعلی میرزا بیگی