دید کلی
بیشفعالی به حالتی دلالت میکند که در آن کودک به نحوی مفرط و بیش از اندازه فعال و پرجنب و جوش است. تحرک زیاد این کودکان نه تنها خود آنها را بلکه اطرافیان ، همکلاسها ، اولیای مدرسه را دچار مشکل میکند. از آن جایی که در میان درصد بالایی از معتادین و افرادی که ترک تحصیل کردهاند علایم بیش فعالی در کودکی قابل مشاهده است.
از طرفی کودکان بیش فعال در معرض خطر بالایی از اختلال سلوک، شخصیت ضد اجتماعی و سوء مصرف مواد مخدر قرار دارند لذا آگاهی همگان بویژه والدین و معلمان در این حالات از اهمیت بسزایی برخوردار است. نقص در تمرکز یا اختلال بیشفعالی (ADHD) شرایطی را برای کودک ایجاد میکند که نتواند آرام و بدون حرکت بنشیند، رفتارش را کنترل کرده و توجه خود را به یک موضوع خاص معطوف کند.
والدین و معلمان به وفور گزارش می کنند که کودکان دچار اختلال کم توجهی-بیش فعالی/تکانشگری، مشکلاتی در عملکرد تحصیلی نشان می دهند(بارکلی،۲۰۰۶). پژوهشها در مورد این کودکان به طور پایداری نشان داده اند که این کودکان در مقایسه با کودکانی که این اختلال را ندارند پیشرفت کمتری دارند(فریزر، یانگستروم، گلاتینگ و واتکینز،۲۰۰۷). کودکان دچار اختلال کم توجهی-بیش فعالی/تکانشگری ناتوانی های یادگیری بیشتری دارند(پاستور و روبن،۲۰۰۲)، همچنین میزان کمتری درگیری در تکالیف تحصیلی(آبیکوف و گیتلمن،۱۹۸۵)، میزان کمتری دقت در کارها و تکمیل آنها(کانتول و بیکر،۱۹۹۱) نشان می دهند و نیازمند آموزش و تمرین بیشتری در مقایسه با همالان خود دارند(زنتال،۱۹۹۳).