” غذا ” یکی دیگر از زمینه های جنگ والدین و بچه هاست و بیشتر بچه های مستقل و یا مصمم و قدری لجباز دارای این خصوصیت اخلاقی هستند.
کودک خودش می فهمد که کی سیر شده است، اگر مایل هستید کودک تمام غذایش را بخورد پیش خودتان مجسم کنید که در یک رستوران نشسته اید و گارسون شما را مجبور می کند که باید تمام غذای داخل بشقاب را بخورید! اگر کودک از خوردن غذایش خودداری کرد و یا متوجه شدید که در حال عصبانی شدن است ، به ارامی بشقاب را عقب بکشید و بگوئید :” فکر می کنم در حال حاضر زیاد گرسنه ات نیست . ”
چند نکته مفید :
در هنگام صرف غذا ارام باشید و از درگیری و تنش پرهیز کنید . به کودک فرصت دهید و در عین حال او را کنترل کنید. فرصتها را با گفتن” برای شام سیب زمینی دوست داری یا ماکارونی؟” محدود کنید یا بگوئید “برای صبحانه دوست داری سرلاک بخوری یا پوره بخوری؟” ، این کار فرصت خوردن غذاهایی مانند بستنی و شکلات و بسیاری از غذاهای متنوع فانتزی را از کودک می گیرد و او به عنوان غذا مواد لازم مورد نیاز بدنش را صرف می کند.
وقتی کودک با غذا بازی می کند یا آن را به اطراف می ریزد به ارامی غذا را از مقابلش بردارید و بگوئید :”مثل اینکه غذایت را خوردی و دیگر نمی خواهی”
بگذارید خودش لحظه سیر شدن را احساس کند و آن را بگوید.
برای کودک قوانین و مقررات ساده و روشنی بگذارید و روی آن بایستید.
برای مثال : ” ما روی میز غذا می خوریم ، دور اتاق نمی چرخیم ”
یا ” اگر از سر میز بلند بشوی ، تا موقع عصرانه ، از غذا خبری نیست . ” و پنج دقیقه بعد وقتی از سر میز بلند شدید و میز را تمیز کردید و او گفت که گرسنه است ، تصمیم خود را عوض نکنید.
شاید این مساله ناراحت کننده باشد ، اما به ارامی به او یا د آوری کنید : ” خیلی متاسفم که تو موقع ناهار ، گرسنه نبودی تا غذا بخوری”
منبع : کتاب ناآرامی کودک ؛ نویسنده : آیلین هیز ؛ مترجم : متین پدرامی