والدینی که کودکان خود را به علت لجاجت و عناد به درمانگاهها میآورند،معمولاً دارای ویژگیهای زیر هستند:
۱) بیشترفرمان میدهند
۲) بیشتر میپرسند
۳) بیشتر به کودکان اهانت میکنند
۴) فرمانهای این والدین بیشتر منفی است و به صورت خشم یا اهانت و همراه با نقنق صادر میشود. میان این رفتارهای والدین با رفتار ناخوشایند «لج کردن»کودک ارتباط معنیداری وجود دارد
۵) والدین این کودکان به طور معمول با یکدیگر اختلافنظرهای شدید دارند و دائماً در حال مجادله با یکدیگرند. زمانی که کودک،لجبازی پدر را با مادر و یا مادر را با پدر میبیند،از طریق یادگیری مشاهدهای،لجبازی را از والدین یاد میگیرد. بسیاری مواقع لجبازی کودک توسط اطرافیان تقویت میشود. بنابراین،این رفتار ناخوشایند در کودک شکل میگیرد و کودک میآموزد که بالجبازی و تندخویی میتواند هر چه را که بخواهد به دست آورد
۶) ناکامی نیز معمولاً میتواند علت لجبازی در کودک باشد و باید تلاش شود که کودک کمتر ناکامی را تجربه کند. به عنوان یکی از عوامل می توان به حسادت اشاره کرد که لجاجت کودک بیشتر مواقع به سبب حسادت بروز میکند. بنابراین والدین نباید به رشد حسادت کودک کمک کنند.
اغلب لجبازیهای کودکان در عوامل زیر خلاصه میشود:
۱-برخوردهای غلط و تبعیضآمیز والدین نسبت به بعضی از فرزندان خود
۲-محیط فیزیکی کوچک و نبود امکان بازی،تفریح،درس و…
۳-برخوردهای محبتآمیز افراطی هنگام لجبازی
۴-عصبانیت وگاه تنبیه بدنی کودک هنگام لجاجت
۵-بیتوجهی به استقلالطلبی کودکان و در حاشیه قراردادن آنها
۶-بیتوجهی به نیازهای واقعی و در نتیجه لجاجت در مورد نیازهای کاذب
۷-اختلالات رفتاری و افسردگی یا بیش فعال بودن بچهها و بیتوجهی به آنها
منبع: جزوه پرخاشگری و لجبازی کودکان
تحقیق و نگارش:فائزه رستمی