همانگونه که با آنان رفتار می شود.
۱. اگر سلوک و رفتار با کودک همراه با بردباری و تحمل باشد؛ کودک صبر و استقامت را می آموزد.
۲. اگر سلوک و رفتار با کودک همراه با عدالت و مساوات باشد؛ کودک عدالت خواهی را می آموزد.
۳. اگر سلوک و رفتار با کودک همراه با دشمنی و خصومت باشد؛ کودک عناد ورزی و کینه توزی را می آموزد.
۴. اگر سلوک و رفتار با کودک همراه با نام خدا و یاد خدا باشد؛ کودک خدا شناسی را می آموزد.
۵. اگر سلوک و رفتار با کودک همراه با درستی و صداقت باشد؛ کودک درستکاری و راستگوئی را می آموزد.
۶. اگر سلوک و رفتار با کودک همراه استهزا و ریشخند باشد؛ کودک فردی خجالتی و متزلزل بار می آید.
۷. اگر سلوک و رفتار با کودک همراه با تشویق و تحسین باشد؛ کودک فردی متکی به نفس بار می آید.
۸. اگر سلوک و رفتار با کودک همراه زور و پرخاشگری باشد؛ فردی مضطرب و پرخاشگر بار می آید.
۹. اگر سلوک و رفتار با کودک همراه راز داری و اعتماد باشد؛ فردی امین و راز نگهدار بار می آید.
۱۰. اگر سلوک و رفتار با کودک همراه و توجه و تائید بیش از حد باشد؛ فردی از خود را ضی و خود بزرگ بین بار می آید.
۱۱. اگر سلوک و رفتار با کودک همراه سرزنش و تحقیر کردن باشد؛ فردی کوشه گیر و خود کم بین بار می آید.
۱۲. اگر کودک در دوران رشد ، احساس امنیت و ایمنی کند ؛ فردی استوار و ثابت قدم بار می آید .
۱۳. اگر کودک به قدر کافی در بازیهای گروهی شرکت کند؛ فردی اجتماعی بار می آید.
۱۴. اگر رفتارهای کودک مورد سوال و جواب قرار گیرد؛ فردی مسئول بار می آید .
۱۵. اگر به رفتارهای درست کودک توجه شود یا پاداش داده شود؛ فردی قدر شناس بار می آید.
۱۶. اگر به سوال های کودک با دقت و ساده پاسخ داده شود؛ فردی کنجکاو بار می آید.
۱۷. اگر زندگی کودک مبتنی بر برنامه و اصول و ضوابطی باشد؛ کودک نظم و ترتیب را می آموزد.
۱۸. اگر در تماس با کودک به قول های داده شده عمل شود؛کودک وفای به عهد را می آموزد.
۱۹. اگر رفتارهای درست کودک مورد تائید و تصدیق قرار گیرند؛ موجب اعتماد به نفس او می شود.
۲۰. اگر کودک در دوران رشد به قدر کافی دوست داشته شود؛ یاد می گیرد خود و دیگران را دوست بدارد.
نویسنده: دکتر احمد به پژوه ( روانشناس)