به طور معمول، وقتی کودک خیلی خسته می شود یا به علت فعالیت و جنب و جوش زیاد، بیش از حد به هیجان می آید (بیش از حد تحریک می شود) بدخلق و بی قرار نیز می شود. بنابراین یک لیوان آب پرتقال به کودک بدهید و سعی کنید که بعد از وضعیت پیش آمده هر دو استراحتی داشته باشید.
وقتی کودک کار بدی می کند به آرامی برایش توضیح دهید که چرا عمل او درست نیست. برای توضیح دادن و تشریح موضوع، از تنبیه بدنی استفاده نکنید چون تنبیه فقط به کودک یاد می دهد که دفعه بعد موضوع را از نظر شما پنهان نگه دارد تا گیر نیفتد.
محل خاصی از خانه را برای اوقات طرد شدن کودک درنظر بگیرید. معمولاً گوشه راهرو یا گوشه خلوت و کسالت آوری از خانه برای این کار مناسب است. وقتی کودک بدرفتاری و نافرمانی می کند او را حدود دو دقیقه در این محل نگه دارید. مدت لازم برای طرد کودکان بزرگ تر با توجه به سن و رشدشان بیشتر است.
هر کودکی به روش های انضباطی گوناگون پاسخ متفاوتی می دهد. بعضی کودکان به روش طرد کردن خوب پاسخ نمی دهند. برای آن ها تدبیر دیگری مانند دور کردن اسباب بازی مورد علاقه شان شاید بهتر نتیجه دهد. شاید مجبور شوید که برای یافتن بهترین شیوه برخورد با کودکتان راه های گوناگونی را امتحان کنید.
وقتی کودکتان را به محلی می فرستید که برای تنها ماندن و تنبیه وی در نظر گرفته اید، اگر می بینید که کودک با خنده و در حالی که دست می زند و شلوغ می کند به آن جا می رود بدانید که او هنوز نمی خواهد تغییری در رفتارش به وجود آورد. در واقع او همه چیز را به شوخی گرفته است.
هنگامی که برای تغییر رفتار کودک او را تنبیه می کنید، حتی اگر یک لبخند مختصر بزنید کودک به ادامه مسخره بازی هایش تشویق می شود و در رفتارش تغییری به وجود نمی آید.
غذاهایی که مواد رنگی به ویژه رنگ قرمز بدان ها افزوده شده است باعث جنب و جوش بیش از حد و پراکندگی حواس کودک می شوند. در مورد تغذیه کودک با غذاهایی مانند سس گوجه فرنگی آبمیوه های قرمز رنگ و بستنی یخی قرمز با احتیاط عمل کنید.
یکی از راه های ساکن کردن کودکی که در خانه جیغ و فریاد می کشید این است که شما نیز حتی بلندتر از او جیغ بکشید! بدین ترتیب، هر دو شما به خنده و قهقهه می افتید و بعد هم ساکت می شوید.
کودک شما در حدود سه سالگی باید معنی نگاه خاص را درک کند. نگاه خاص به معنی این است که هرکاری انجام می دهی همین الان متوقف کن و چیزی را که من می گویم انجام بده! بنابراین در خانه هرگاه کودک بدرفتاری کرد از نگاه خاص خود استفاده کنید. اگر هر کار دیگر موثر نبود حتما از نگاه خاص استفاده کنید.
اگر کودکتان خودش را روی زمین می اندازد و جیغ و فریاد سر می دهد استدلال کردن برای او بی معنی است. اما عقب ننشینید بلکه در حالی که کودک را برای بلند شدن تشویق می کنید توجه او را به چیز دیگری جلب کنید با جمله ای مانند آن گل ها را نگاه کن! اگر موثر واقع نشد به آهستگی چند قدم از کودک دور شوید مطمئن باشید که اگر کودک فکر کند شما او را ترک می کنید به دنبالتان می آید. در این صورت بعد از قطع جیغ و فریاد و بی قراری کودک به او بگویید که چنین رفتاری غیرقابل قبول است و از این رفتارش خوشتان نیامده است.
وقتی همراه کودکتان در محیطی هستید که کودک آن جا را دوست ندارد مانند اماکن زیارتی اگر به علت سرکشی و شیطنت های او محیط را ترک کنید به کودک یاد می دهید که همیشه چطور به خواسته خود برسد بنابراین اگر کودک مایل است به جای دیگری برود او را به محیطی نه چندان خوشایند ببرید –به سراغ چمن و فواره های آب نروید؛- این محل ها بیش از حد براش خوشایندند. کودک باید تحمل کردن محیط های متفاوت را یاد بگیرد.
کودک شما ممکن است گاه گاهی واقعا بخواهد که شما را نوازش کند اما عملش چنان به نظر برسد که گویی شما را می زند گاهی نیز واقعا شما را می زند! اگر کودک واقعا شما را می زند او را متوقف کنید و با لحنی بسیار جدی به او بگویید که کتک زدن کار درستی نیست هرگز به کار او نخندید یا لبخند نزنید چون سبب تقویت این رفتار در او می شود.
برداشتی از کتاب سال های نوپایی