شخصیت کودک در ضمن بازی شکل می گیرد، دگرگونیهای زیادی در روحیات و خلقیات او روی می دهد و همه اینها تکامل و پیشرفت را برای .کودک مهیا می کند
در میان انواع بازی، بازیهای ابتکاری که آفریدهِ خود کودکان هستند، اهمیت ویژهای دارند؛
زیرا به شخصیت کودک شکل می دهند و وسیله خوبی برای تربیت او .محسوب می شوند
بازی می تواند حس احترام به دیگران، مهربانی و خلوص را در کودک
پرورش دهد و حس نوآوری را در او شکوفا کند. کودک هر رفتاری که
در بازی در پیش می گیرد، در بزرگسالی نیز از بسیاری جهات همان
رفتار را خواهد داشت. بهعلاوه، از طریق بازی اعضای بدن و عضلات
.کودک سالم و ورزیده می شوند و او از رکود و خمودگی دور می گردد
با توجه به روحیه ی کنجکاو کودک، به گونه ای او را راهنمایی کنیم که به تفکر .مثبت و اندیشه خلاق و سازنده دست یابد
مراقب باشیم که محیط بازی موجب آسیب جسمی، فکری و یا روانی نشود.
.در انتخاب نوع بازی، به سن ، جنس و توانایی های فرزندمان توجه کنیم
نوع و مدت زمانبازی فرزندمان را طوری کنترل کنیم که از فشارهای هیجانی و روحی بیش از حد دور باشد.( به ویژه بازی های رایانه ای
بـــرای انتخاب الگوهای صحیح، زمینه مناسبی را برای بازی های تقلیدی .کـــودکانمان فراهم نماییم
از محدود کـــردن کـــودک در هنگام بازی بپــرهیـــزیم.
به بازی کـــودکان اهمیت دهیم، زیرا زندگی آنها در بازی،شکل واقعی به خود می گیرد.
تلاش کنیم تا بازیهای کودکان متناسب با فرهنگ وارزشهای خانواده باشد.
با دقت در تفکرات خلاق و پویایی کودکان در حال بازی می توانیم با چگونگی شخصیت آنها بیشتر آشنا شویم.
در بازی کودکان دخالت نکنیم اما راهنما و کمک کننده خوبی باشیم.
گرچه مفهوم «بازی» مدتهاست که استفاده می شود، اما هنوز تعریفی از آن ارائه نشده که مورد قبول همه باشد. کودکان در بازی نقشآفرینی می کنند؛ مثلاً پلیس می شوند و یا مهمان بازی می کنند.
به علاوه، آنها از شیوههای عمومی بازی پیروی می کنند. به این معنا که کودک بازی را از دست زدن به وسایل اطراف خود شروع می کند و با رشد سنی، به بازیهای پیچیدهتری می پردازد.
همین که کودک به نحوی بازی با اشیا را شروع کرد، واکنش او نسبت به کودکان دیگر تغییر می کند.
گفته می شود بازی رشد هوشی کودک را افزایش می دهد و کودکان فاقد اسباب بازی از لحاظ شناختی از همسالان خود عقب ترند.
بازی راه را برای دوستی و مراوده میان کودکان همسال می گشاید و کودک کمکم خود را عضوی از یک جمع احساس می کند و به ارزیابی منصفانه رفتار و کردار خویش و همبازیهایش می پردازد.
در حین بازی، شخصیت کودک به سوی اتحاد و همکاری با همبازیها شکل می گیرد و شور و شوق و احساس مسئولیت در او به وجود می آید.
در جریان بازی، نیروهای مختلف کودک از قبیلحافظه ، دقت و چالاکی پرورش می یابد.
همچنین بازی پرورش عقلی کودک را موجب می شود.
به علاوه، کودک به هنگام بازی می آموزد که چگونه در مقابل ناکامی و شکست ایستادگی واعتماد به نفس خود را حفظ کند.
منبع: برگرفته از سایت اسک دین