بسیاری از افراد در رویارویی با مسایل زندگی فاقد توانایی لازم هستند و همین امر آنان رادر مواجهه با مشکلات و مسایل روزمره زندگی ناتوان و آسیب پذیر ساخته است و بسیاری از این مشکلات و اختلالات ریشه های روانی – اجتماعی دارند.
انسان ها برای مقابله سازگارانه با موقعیت های تنش زا و کشمکش های زندگی ، نیاز به آموختن برخی از مهارتها را دارند ، یکی از موثرترین برنامه هایی که به افراد کمک می کند تا زندگی بهتر و سالم تری داشته باشند ، برنامه ی آموزش مهارتهای زندگی است .
آموزش مهارت های زندگی در ایران از سال ۱۳۷۷ شروع شده است .هدف از آموزش این مهارتها ، کمک به افراد در جهت شناخت هر چه بهتر خود ، کنترل هیجانات و استرس ها و حل کردن هر چه بهتر مسایل و مشکلات است.
در سایه تامین چنین اهدافی، توانایی های روانی – اجتماعی افراد افزایش پیدا می کند. و باعث می شود که آنان مسئولیت های مربوط به نقش های اجتماعی خود را پذیرفته و بدون صدمه زدن به خود و دیگران با چالش ها و مشکلات زندگی روبرو شوند، انتخاب ها و رفتارهای سالمی در سراسر زندگی داشته باشند.
ده مهارت اصلی و پایه که به توصیه سازمان جهانی بهداشت مورد آموزش قرار می گیرد عبارت است از:
مهارت خود آگاهی و مهارت همدلی، مهارت برقراری رابطه موثر و مهارت روابط بین فردی سازگارانه، مهارت تصمیم گیری و مهارت حل مساله، مهارت تفکر انتقادی و مهارت تفکر خلاق، مهارت مقابه با هیجان و مهارت مقابله با استرس.
تهیه و تنظیم از : جواد صادق الحسینی