۱- برای کاستن از میزان اطاعتهای محض و عاری از تفکر و اراده، فرزندتان را با روش انجام وظایف خودش آشنا سازید.
۲- به جای انتقال اندیشههای خودتان به کودکان، آنها را با روش اندیشیدن آشنا سازید.
۳- به عملکرد و رفتار فرزندتان میتوانید ایراد بگیرید و اعتراض کنید، ولی به شخصیت او هرگز لطمهای وارد نسازید..
۴- با مقدار محدودی بیاعتنایی بین هر قهر و آشتی از تکرار خطاها جلوگیری کنید.
۵- مسئولیت تربیت فرزندان کوچکتر را به فرزندان بزرگتر واگذار نکنید.
۶- بدون شناخت کودکان را هدایت نکنید. سعی کنید توقع خانواده از توان فرزند فراتر نرود.
۷- سعی کنید توقعات شما از فرزندتان با توان هوشی، عاطفی، اجتماعی و جسمی فرزندتان هماهنگ باشد.
۸- به فرزندتان مسئولیت بدهید تا او احساس ارزش و اهمیت کند و مسئولیت کارهایش را به عهده بگیرد.
۹- پاسخ اکثر سوالات کودکان را از خودشان بپرسید و از ارائه راه حل سریع خودداری کنید.
۱۰- سعی کنید فرزندانتان اشتباهات خودشان را امری عادی تلقی نکنند.