۱. بچه ها را تشویق کنید از خطر کردن استقبال کنند.
بچه هایی که از خطر کردن اجتناب می ورزند، ارزش و اعتبار کمتری برای خود قائل هستند.
اگر مایلید اعتماد به نفس کودکتان بالا برود، تمام مدت او را تشویق به کارهایی بکنید که تاکنون انجام نداده است و برای هر جسارتی که از خود نشان می دهد او را تشویق کنید.
۲. نگذارید کودکان خود را دست کم بگیرند.
وقتی عباراتی از قبیل” من هیچ وقت در ریاضی پیشرفت نخواهم کرد” ، ” من زشتم” ، ” من زیادی لاغر هستم” را از کودکان می شنوید، آن را به عنوان یک هشدار تلقی کنید که حاکی از آن است که وی به عزت نفس بیشتری نیاز دارد. تاکید دائمی روی نمره، جایزه و نشان لیاقت و پول؛ ثمره ای جز کاستن از عزت نفس در کودک و نوجوان ندارد.
بچه ای که ضمن بزرگ شدن یاد می گیرد که ارزش او بستگی به نمره عالی آوردن دارد، اگر روزی در کارنامه اش نمره متوسط بگیرد، احساس حقارت خواهد کرد.
عزت نفس با تکیه بر معیارهای درونی که فرد از خود دارد، نشات می گیرد و نه چیز دیگر.
۳. از رفتار کودک انتقاد کنید نه خود او
وقتی به کودکتان می کویید: ” تو بچه بدی هستی” در واقع ارزش او را به عنوان یک انسان مورد سوال قرار داده اید، در حالی که اگر به او بگویید :”این رفتار تو پسندیده نبود” تمرکز روی رفتار وی است که قابل تغییر است.
گفتن عباراتی نظیر” توبی شعوری” ، ” تو بی عرضه ای ” ، ” تو بچه تنبلی هستی” و از این قبیل ؛ صرفا موجب کاهش اعتماد به نفس در کودک می شود.
۴. تشویق کنید مستقل باشند، نه متکی
لازم است بچه ها گاهی شکست بخورند و خود شخصا مسائل را تجربه کنند . آنها دوست دارند احساس استقلال کنند، چون به این طریق عزت نفس آنها افزون می شود و شما می توانید این احساس را با کم کردن ادعای تملک خود و با تشویق آن ها به استقلال خواهی تشویق کنید.
۵. مچ گیری به هنگام خطاکاری را کنار بگذارید.
سعی نکنید با پرسش های غافلگیرکننده کودکان را به دام بیاندازید، چرا که با این کار آن ها را در وضعیتی قرار می دهید که مجبور به دروغگویی می شوند. به جای مچ گیری ، آن ها را به هنگام انجام کارهای خوب غافلگیر کنید، از این طریق احساس محبت و صمیمیت بیشتری بین خود و آن ها پدید خواهید آورد و آن ها هر روز به خود ارزش و بهای بیشتری خواهند داد.
۶. فرصت بدهید تا خود را انسانی منحصر به فرد ببینند.
چنانچه کودکتان به کارهای مکانیکی علاقه نشان می دهد، به او فشار نیاورید که توقعات شما را بر آورده سازند. آن ها را با کودکان دیگر به هیچ وجه مقایسه نکنید و فقط در مورد هدفی که انتخاب کرده اند، ذهن آن ها را روشن و راهنمائیشان کنید..
۷. اگر می خواهید کودکان احساس جذابیت، شایستگی و زیبایی کنند؛ تجسم واقعی چنین شخصیتی باشید.
برای کودکان در باره خوب و جذاب بودن موعظه و سخنرانی نکنید، بلکه خودتان در رفتار و اعمالتان نمونه انسانی باشید از آنچه که می خواهید. آن ها نیاز دارند به یک انسان سالم عشق بورزند و به الگویی عینی نیاز دارند که عشق خود را بر آن پی ریزی کنند.
۸. کودکان را در آغوش بفشارید؛ لمس کنید؛ ببوسید و با آن ها ارتباط کلامی و فیزیکی برقرار کنید.
در آغوش گرفتن و بوسیدن کودکان ضروری است ؛ کودکان نمی توانند احساس زیبایی و خوب بودن بکنند مگر آنکه ، مهمترین افراد زندگیشان این احساس را به آن ها القا کنند.
به آن ها هر روز بگویید که دوست داشتنی هستند و بالاتر از آن این منحبت را با در آغوش گرفتن و و ابراز علاقه به آن ها نشان دهید. این کار موجب می شود که آنها در آینده برای کسب محبت و عشق به منابع بیرون محتاج نباشند.
منبع: کودک مرواریدی در صدف زندگی ؛ اکرم وفایی