یافته پژوهشی جدید نشان می دهد کودکانی که والدینشان برای آنها در تماشای تلویزیون محدودیت هایی تعیین می کنند و همچنین کودکانی که از نظر جسمانی بیشتر فعال هستند ، کمتر تلویزیون تماشا می کنند . سوزان کارلسون ،محقق سرپرست پژوهش حاضر که در مرکز ملی پیشگیری و ارتقای سلامتی بیماری های مزمن که موسسه ای دولتی در امریکاست ، کار می کند همراه با گروه تحقیقاتی خود یافت که وقتی کودکان و والدین آنها روی محدودیت های گذاشته شده توافق می کنند کمتر ااحتمال دارد که از آنها تخطی کنند.
کارلسون و همکارانش ،والدین و کودکان را در پنج هزار و ۶۸۵ خانه بررسی کردند و از آنها درباره مدت زمان تماشای تلویزیون ، قوانین موجود در خانه در این زمینه و میزان فعالیت جسمانی آنها پرسش کردند. پژوهشگران این طرح با هفت هزار و ۴۱۵ کودک ۹ تا ۱۵ ساله مصاحبه کردند.
آنها یافتند که ۲۷ درصد کودکان بیش از دوساعت در روز تلویزیون تماشا می کنند . ضمنا پسرها ،کودکان فقیرتر و کودکان سیاه پوست بیشتر از سایرین بیش از دو ساعت تلویزیون تماشا می کردند.
اما کودکانی که گفتند والدین آنها برایشان محدودیت هایی در تماشای تلویزیون گذاشتند، کمتر از کودکانی تلویزیون نگاه کرده بودند که والدینشان در این مورد قانونی اعمال نمی کردند.
به علاوه کودکانی که از نظر جسمی فعال بودند، چه آنهایی که در ورزش های سازمان یافته مشارکت داشتند و چه آنهایی که به انواع بازی های آزاد مشغول بودند ،کمتر تلویزیون تماشا می کردند.
سرپرست پژوهش حاضر محدودیت تماشای تلویزیون را با اهمیت توصیف کرد چرا که به نظر او تماشای بیش از حد تلویزیون یا گذراندن وقت در برابر کامپیوتر یا بازی ویدئویی با خطر فزاینده چاقی ،مصرف الکل ، فعالیت های جنسی زودرس، تصویر بدنی منفی، اختلالات خوردن، رفتار پرخاشگرانه و عملکرد ضعیف درسی همراه است.
او ضمن تاکید بر ضرورت عدم تماشای تلویزیون پیش از دو سالگی در کودکان گفت که برخی از مشکلات کودکان مربوط به مدت زمان تماشای تلویزیون نیست بلکه به محتوای برنامه ها مربوط است.
توصیه آکادمی پزشکان اطفال امریکا برای کودکان زیر دو سال عدم تماشای تلویزیون و برای کودکان بزرگتر از دوسال تا دو ساعت تماشای تلویزیون آن هم برنامه های مناسب است.
دو سال نخست زندگی، دوره حساس رشد مغز است.تلویزیون و دیگر وسایل الکترونیکی مانع از کاوش کودکان، بازی و تعامل آنها با والدین، کودکان و یا افراد دیگر می شود، عواملی که برای یادگیری و رشد سالم جسمانی و اجتماعی کودک ضروری هستند .
این گزارش جدید که به صورت آن لاین انتشار یافته است در شماره ماه ژوییه سال ۲۰۱۰ مجله پزشکی اطفال منتشر می شود.
والدین الگوی کودکان هستند
به نظر کارلسون ،والدین الگوهای اصلی کودکان در تماشای تلویزیون و فعالیت جسمانی هستند و می توانند بهترین الگو برای آنها باشند. او در این زمینه افزود که والدین باید برای تماشای تلویزیون قواعدی وضع کنند و آن را اعمل نمایند . ضمنا آن ها باید کودکان خود رابه شرکت در فعالیت های جسمانی تشویق کنند.
این راهبرد ها اشاره به برخی عادات مناسب در تماشای تلویزیون است که می تواند ساعات تماشای آنرا به حداقل برساند.
چاقی و عدم تحرک در کودکان
دکتر تریسی میلر ، متخصص اطفال در دانشکده پزشکی میامی وضع قوانین از سوی والدین و نفوذ آنها بر کودکان را لازم می داند اما به نظر او سوال اساسی این است که چگونه این امر می تواند در همه گیری چاقی میان کودکان اثر داشته باشد.
میلر خاطر نشان کرد که کودکان چاق و دارای اضافه وزن معمولا دارای پدر و مادر چاق یا دارای اضافه وزن هستند؛ به علاوه کودکانی که از نظر جسمانی متناسب نیستند دارای والدین مشابهی هستند. به نظر این متخصص اطفال وقت گذاشتن برای فعال بودن همراه با کودکان برای والدین و نیز کودکان مهم است. او میگوید که مشکل کودک چاق، مشکل خانوادگی اوست و در صورتی که صرفا کودک درمان نشود اما خانواده همچنان چاق یا دارای اضافه وزن باشد درمان اثربخش نخواهد بود.
دکتر میلر با پذیرش اینکه کار درمانی روی چاقی کودکان کار زیادی میطلبد گفت که اگر والدین ساعتها جلوی تلویزیون بنشینند و چیپس بخورند و از کودک خود بخواهند که بیرون برود و بازی کند چاقی کودک درمان نمیشود.