اختلال دوقطبی
اختلال دوقطبی یا شیدایی -افسردگی با دوره هایی از تجارب افسردگی و شیدایی مشخص می شود.علایمی که در دوره شیدایی بروز می کند بر خلاف علایم افسردگی است.در دهره شیدایی خلق خیلی شاد و غیر معمول است و فرد در خود احساس توانایی زیادی کرده و دایما صحبت می کند.از کاری به کار دیگر رو می کند بی آنکه نیاز به خواب داشته باشدو نقشه های بزرگی می کشد بی آنکه به عملی بودن آن بیندیشد.چنین افرادی سخت بر انگیخته اند و مدام باید باید فعال باشند،آنها ممکن است ساعت ها به این طرف و آن طرف بروند،آواز بخوانند،فریاد بزنند و مشت به دیوار بکوبند،
زودخشمگین شده و ممکن است دست به تهاجم و پرخاش بزنند..اختلال دو قطبی همیشه با دو فاز احساسی کاملاً متفاوت مشخص میگردد. در واقع در بعضی مواقع فرد احساس سرخوشی، خود بزرگ بینی و رفتارهای ناپایدار به همراه خوشحالی شدید مینماید و در بعضی مواقع علائم افسردگی (بی علاقگی، بی حوصله گی) را از خود بروز میدهد.
این افراد حداقل سه علامت از علائم زیر را تجربه کرده اند:
۱٫ ایده های خود بزرگ بینی و یا افزایش بیش از اندازه در اعتماد به نفس
۲٫ نیاز کمتر به خواب
۳٫یک احساس اضطرار در صحبت کردن
۴٫ افکار پراکنده و فاقد تمرکز
۵٫ افزایش فعالیت برای به انجام رساندن یک هدف و یا بیان آن با تحریکپذیری شدید
۶٫ افزایش حس لذت جویی که ممکن است به صورت افزایش شدید میل جنسی، خوشگذرانی و ولگردی که معمولاً با عاقبتی بد همراه است.
بین حملههای مانیک و افسردگی فرد کاملاً حتی برای ماهها و سالها نرمال است. ..درباره اختلال دوقطبی ( اختلال خلقی دو قطبی یا افسردگی شیدایی ) بیشتر بدانید. مخصوصا کسانی که خود یا دوستان یا اقوامشان از این بیماری رنج میبرند
اختلالات دوقطبی چیست ؟
ازاختلال دو قطبی با عنوان افسردگی شیدائی نام برده میشد. همانگونه که از نام قبلی استنباط میشود کسی که دچار اختلال دوقطبی است دچار نوسانات خلقی شدید میباشد.این نوسانات معمولا هفته ها یا ماها طول میکشد و با ان چه مردم عادی در زندگی روزمره تجربه میکنند بسیارمتفاوت است.
خلق افسرده: احساس شدید افسردگی
خلق شیدا: احساس شادمانی بسیار
خلق مختلط: به عنوان مثال خلق افسرده همراه با بیقراری و فعالیت بیش از اندازه ناشی از شیدائی.
شیوع اختلالات دو قطبی :
در حدود یک نفر از هر ۱۰۰ بزرگسال در طول زندگی خود دچار این اختلال میگردد. معمولا این اختلالات بعد از سنین نوجوانی اتفاق میافتد. در سنین بالاتر از ۴۰ سال این اختلالات غیر معمول است. مردان و زنان به یک اندازه در معرض ابتلا به این اختلالات قرار دارند.
انواع اختلال دو قطبی :
اختلال دو قطبی نوع ۱
حد اقل یک دوره خلق شیدا به مدت یک هفته وجود دارد.اگرچه بیشتر مبتلایان دوره افسردگی را هم تجربه میکنند ولی بعضی از انها فقط دوره شیدائی را تجربه میکنند. دوره های شیدایی بدون درمان بین ۳ تا ۶ ماه به طول میانجامند.دورههای افسردگی در صورتی که مداوا نشوند ۶-۱۲ ماه ادامه پیدا میکنند.
اختلال دو قطبی نوع ۲
در این نوع بیش از یک دوره افسردگی شدید وجود دارد. در صورتی که شدت خلق شیدایی کم است. این نوع به نام شیدائی خفیف (Hypomania) نامیده میشود.
اختلال دو قطبی با تناوب سریع Rapid cycling
در این دسته بیش از ۴ بار نوسان روحی در طول یکسال وجود دارد. این نوع در حدود ۱۰ درصد افراد مبتلا به اختلالات دوقطبی دیده میشود و میتواند با هر کدام از انواع ۱ یا ۲ همراه باشد.
اختلال خلق ادواری ( Cyclothymia )
در این نوع شدت نوسان خلق به اندازه اختلال دوقطبی نیست، اما میتواند زمان طولانی تری ادامه یابد. این حالت میتواند منجر به اختلالات دو قطبی گردد
علل اختلالات دوقطبی
دلیل قطعی برای این اختلالات شناخته نشده، اما تحقیقات نشان میدهد که:
اختلالات دوقطبی منشائ ارثی دارد. به عبارتی ژنها بیشتر از تربیت در این اختلالات موثرند. ممکن است مشکل فیزیکی در قسمتی از مغز که کنترل حالات روحی را به عهده دارد عامل این اختلالات باشد. به این دلیل است که این اختلالات با دارو قابل درمان هستند. نوسانات خلقی ممکن است گاهی توسط استرس و یا بیماری بوجود بیایند.
علایم اختلالات دو قطبی
علائم بیماری بستگی به این دارد که خلق شما به سمت افسردگی یا شیدائی تغییر کرده باشد.
شامل دو نوع علائم میباشد:
۱- علائم مانیا یا هیپومانیا (شیدائی)برای حداقل یکهفته، شامل حداقل ۳ علامت از علائم زیروجود داشته باشد:
_ تحریک پذیری ،خلق شاد
_ حواسپرتی
_ اعتماد به نفس بالا احساس بزرگ منشی
_ کاهش نیاز به خواب
_ پرحرفی یا تندتند حرف زدن
_ پرش افکار
_ بیقراری یا افزایش فعالیتهای معطوف به هدف (از جمله فعالیتهای اجتماعی، تحصیلی، سکسی)
_ درگیری بیش از حد درامور لذتبخش که گاهی با عواقب ناراحت کننده وزیانبار همراه است
۲-علائم افسردگی برای حداقل دو هفته، شامل حداقل پنج علامت از علائم زیروجود داشته باشد:
_ خلق افسرده یا بی علاقگی شدید یا در اطفال به صورت تحریک پذیدی
_ کاهش انگیزه برای انجام کارها
_ کاهش وزن (افزایش یا کاهش اشتها) –در کودکان به صورت وزن نگرفتن
_ بیخوابی یا پرخوابی
_ بیقراری یا کندی جسمی-روانی
_ احساس خستگی وکمبود انرژی
_ احساس بی ارزشی یا گناهکار بودن
_ کاهش تمرکز بلاتصمیمی
_ افکار مکرر در مورد مرگ یا خود کشی