گاهی درک تفاوت بین قاطعیت و سلطه جوئی دشوار است. کودکان نیازمند قاطعیت هستند، زیرا حد و مرزی تعیین می کند که بدون آن احساس ناراحتی می کنند.
اگر حد و مرزی نباشد کودک مرتبا پا را از گلیم خود فراتر می گذارد، که معمولا نتیجه اش این است که رفتار کودک به خشونت می انجامد و در این هنگام است که همه چیز متوقف می شود و هماهنگی خانوادگی به هم می خورد.
لازمه قاطعیت بدون سلطه جویی، تمرین و ورزش در احترام متقابل است.
می بایست حق کودک را در آنچه می بایست انجام دهد ، محترم بشماریم. با دوری جستن از اینکه در معرض آزار کودکان قرار بگیریم، می توانیم برای خود کسب احترام بنمائیم.
احترام به نیازها و خواستهای کودک ضروری است. لازم است برای تشخیص بین نیازها و هوس های او ، حساسیت بیشتری نشان دهیم. باید نیازهای وضعیت را به طور کلی راهنمای خود قرار دهیم.
سرپیچی از تسلیم شدن در برابر توقعات بیجای کودک و برنیاوردن هوسهای او ، قاطعیت شمرده می شود.
هنگامی که در جهت ایجاد نظم تصمیمی گرفتیم، باید روی تصمیم خود بایستیم. دیری نمی پاید که کودک با ما هماهنگ می شود.
حفظ نظم نیازمند مقداری قاطعیت و فشار بی سر و صداست. به ویژه در مورد کودکان خردسال.
هنگامی که مادر می گوید “نه” باید سعی کند پایش بایستد تا نظم رعایت بشود.
سرزنش، تهدید و کتک زدن نتیجه بخش نخواهد بود، زیرا هر یک از این کارهای خصمانه ، هر چند ممکن است موقتا از ادامه عمل نامطلوب جلوگیری کند، معمولا کشمکش را به زمینه دیگری انتقال می دهد؛ که سبب بدرفتاری افزونتری می گردد.
کودکان محمدودیت را تنها از راه پافشاری قاطعانه درک می کنند.
هر آینه کودک مایل نیست برای رفتن به مدرسه لباس مناسب به تن کند، مادر می تواند از رفتن او به مدرسه جلوگیری کند. اگر خیلی شلوغ می کند و حاضر نیست دست از شلوغکاری بردارد، می توان از او خواست اتاق را ترک کند.
با این همه اعمال فشار همیشه باید با دادن حق انتخاب همراه باشد:” اگر ساکت باشی می توانی پیش من بمانی”
اگر آرام نمی نشیند مادر می تواند حق انتخاب به او بدهد که یا به میل خود اتاق را ترک کند یا بیرون برده شود!
اگر از او با تحکم بخواهیم اتاق را ترک کند ، اندکی جنبه دیکتاتوری به خود می گیرد.
با این همه اگر حق انتخاب به کودک داده شود و خواسته هم منطقی باشد ، عمل ما را زور گویی تلقی نخواهد کرد.
در صورتی که رابطه پدر و مادر با کودک دوستانه باشد، چه بسا کودک واکنش مناسب نشان دهد.
پافشاری بدون سر و صدا به ویژه در مورد کودکان خردسال موثر می افتد.
گاهی یک نگاه ثابت کافی است.
هنگامی که پدر و مادر جدی هستند، کودکان موضوع را حس می کنند.
به طوری که یکی از مادران می گفت:” هر وقت من خودم هم مطمئن نیستم، دخترم کاری که دلش می خواهد می کند، هنگامی که می دانم در خواسته ام جدی هستم، حتی کوشش نمی کند که بازی در بیاورد. “
منبع: روشهای نوین رفتار با کودکان؛ دکتر رودولف دری کرز